#ανασα

το πρωί.

Μετά το χθεσινό πιοτό, ξυπνήσαμε παρέα. Ένας ζεστός καφές μπήκε ανάμεσα μας, όχι όμως να μας χωρίσει αλλά για να μας ενώσει. Μας έδωσε την ευκαιρία να κοιταχτούμε στα μάτια, να φωνάξουμε για άλλη μία φορά αυτά που μας πνίγουν. Έστριψες το τσιγάρο σου, μου χαμογέλασες γλυκά και μου μίλησες. Εγώ, ενώ κατέβαζα τον καπνό, σου απάντησα, δεν έχει σημασία τι. Δεν μιλούσε το μυαλό μας, δεν χρειάστηκε να κουράσουμε τα χείλη μας, ούτε να γελάσουμε ευγενικά με την εξυπνάδα που θα έλεγε ο άλλος. Μέσα στην σιωπή τα βλέμματα μας μπλέχτηκαν και είπαν περισσότερα από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να πούμε. Ο καπνός τύλιξε τον χρόνο, το βλέμμα σου με μάγεψε. Καλημέρα.