#καφές

LIVE

Ωρέ λιλιπούτειοι σατανάδες, ποιος σας είπε ότι ένας ναρκέμπορος θα ήταν κουλ γκόμενος? Και όχι από συναισθηματική άποψη, αλλά από την πλευρά της αισθητικής. Κατά πάσα πιθανότητα έχετε στο νου σας πως ο ναρκέμπορος με την άσπρη μύτη που θα έρθει να σας πάρει είναι : Πλούσιος, κούκλος, πανέξυπνος, σκληρός και άγριος με τους γύρω του ενώ με εσάς γλυκός και συναισθηματικός, μυστηριωδώς σέξυ και θα σας προσέχει λέγοντας “Όχι εσύ μικρή. Εσύ δεν θα ακουμπήσεις τίποτα από το σταφ και όποιος σου δώσει θα τον θάψω ζωντανό. Δε θέλω να καταστραφείς μπλα μπλα μπλα ”. Το πρόβλημα είναι ότι καυλώνετε με ιδέες, πολύ συχνά μη ρεαλιστικές και νομίζετε πως η ζωή σας θα γίνει μια καινούρια σεζόν στο Breaking Bad. Για το καλό σας, αρχίστε να φιλτράρετε τις πληροφορίες. Το πιο πιθανό είναι μπλέκοντας με αυτόν τον τύπο να καταλήξετε να μαγειρεύετε παρέα του μεθ και οι αναθυμιάσεις να σας προκαλέσουν προβλήματα υγείας γιατί είναι κουλ. Φαν φακτ: έχω γνωρίσει αντίστοιχο τύπο που πηδούσε λιλιπουτειες κοπέλες γουάνα μπι χαρντκορ τσίκς, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΊΖΟΥΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Η φάση είναι λιγότερο Uma Thurman στο pulp fiction και περισσότερο Jennifer Connelly στο requiem for a dream.

Να είστε προσεκτικοί, να έχετε πάντοτε οργασμούς και να μην λαμβάνετε ούτε τα δικά μου ποστ αφιλτράριστα.

Φιλιά στα μούτρα

Όσο και αν μισώ τις τάσεις της εκάστοτε εποχής/ τη μόδα, αγαπώ την επίδραση που έχουν στον κοινωνικό περίγυρο. Ειδικότερα, το πώς εξελίχτηκε η κατάσταση από το “όλα κινέζικα είναι” , “ιου ψωνιζει από το κινεζικό”, “Δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω, Ιάπωνες Κινέζοι Κορεάτες όλοι ίδιοι είναι”, στο “Θέλω να γίνω μια ανθρωπόμορφη Sailor Moon και να παντρευτώ Κορεάτη”.

Υ.Γ. Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα γίνει μόδα η Σκανδιναβική κουλτούρα και θα γεμίσουμε Vikings (Σούπερ ντουπερ μαστ το χαρακτηριστικό κράνος με τα δύο κέρατα)

Υ.Γ. Ή για τη στιγμή που θα κυκλοφορούν όλοι στυλ Ραμσής Β’

Η ομορφιά δεν είναι ούτε υποκειμενική ούτε αντικειμενική. Η μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της μπούρδας θα έπρεπε να είναι η εξής: λες πως είναι υποκειμενική όταν σκοπεύεις απλώς να τονώσεις το ηθικό του/ της φιλου/φίλης σου (καμιά φορά μέσα σου λυπάσαι το άτομο απέναντι σου και ακόμα πιο βαθειά μέσα σου μπορει να είσαι σε φάση “εντάξει αλλά μπροστά μου φυσικά δεν θα έπιανε μια”). ΨΕΥΤΗ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΌΓΕ. Από την άλλη, μπροστά στα κάλλη του Χ celebrity η ατάκα σου είναι “Αντικειμενικά πανέμορφος/η, πως γίνεται να μη σου αρέσει??”. ΨΕΥΤΗ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΌΓΕ. Βλέπεις τώρα γιατί σε αμφισβητώ και εσένα και τις φιλοσοφίες σου?

Κατάφερες και έφτασες ως εδώ και πιθανότατα με έχεις μισήσει και με περνάς για μισάνθρωπο και κομπλεξική. Άκου όμως, έχω να σου πω.

Η έλξη είναι υποκειμενική. Γιατί? Γιατί, κανείς δεν μπορεί να ορίσει την ομορφιά, όμως όλοι μας ανεξεραίτως ελκυόμαστε από κάτι.

(Υ.Γ. αν ακόμα με αμφισβητείς, σε παρακαλώ αναλογίσου πόσες φορές έχεις γελάσει με κάποιο “έκτρωμα”)

blackened-bombs:

το πρωί.

Μετά το χθεσινό πιοτό, ξυπνήσαμε παρέα. Ένας ζεστός καφές μπήκε ανάμεσα μας, όχι όμως να μας χωρίσει αλλά για να μας ενώσει. Μας έδωσε την ευκαιρία να κοιταχτούμε στα μάτια, να φωνάξουμε για άλλη μία φορά αυτά που μας πνίγουν. Έστριψες το τσιγάρο σου, μου χαμογέλασες γλυκά και μου μίλησες. Εγώ, ενώ κατέβαζα τον καπνό, σου απάντησα, δεν έχει σημασία τι. Δεν μιλούσε το μυαλό μας, δεν χρειάστηκε να κουράσουμε τα χείλη μας, ούτε να γελάσουμε ευγενικά με την εξυπνάδα που θα έλεγε ο άλλος. Μέσα στην σιωπή τα βλέμματα μας μπλέχτηκαν και είπαν περισσότερα από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να πούμε. Ο καπνός τύλιξε τον χρόνο, το βλέμμα σου με μάγεψε. Καλημέρα.

Για δες δύο πλέμπες πως ξορκίζουν τη μιζέρια που τα αρπαχτικά θέλουν να επιβάλλουν. Ξέρεις ότι τα πρότυπα του “ανθρωπάκου” τα κρατούσα μακριά, από τα γεννοφάσκια μου (Ο Βίλχελμ Ράιχ θα ήταν περήφανος για μένα). Είθε να περιπλανηθουμε αλλοπρόσαλλοι, προβληματισμένοι, με ένα τσιγάρο και ένα αναψυκτικό ο κάθε ένας στο χέρι, μέχρι τα κουφάρια που σέρνουμε να μας προδώσουν για τη θέα που έχουν τα ραδίκια ανάποδα.

Κόψτε αυτή την καραμέλα “ε εγώ βλέπω ντοκιμαντέρ με serial killers για να κοιμηθώ, νομίζεις θα σε φοβηθώ?!?!?!”. Οκευ, και η μάνα μου βλέπει Αγγελική Νικολούλη για να κοιμηθεί αλλά αν εξαφανιστώ δε θα είναι και πολύ ψύχραιμη.

Έχω μάθημα κατεύθυνσης στη σχολή μου 6.30 με 9.00 το βράδυ την ώρα που το πανεπιστήμιο αδειάζει και όλοι φεύγουν και νιώθω σαν να ανήκω σε κύκλο μασόνων όπου μελεταμε χειρόγραφα αλχημιστών και σκαλίζουμε αγαλματίδια του Ερμή του Τρισμέγιστου

1. Διαβάστε Μπουκόφσκι και Καζαντζάκη

2. Δείτε ταινίες του Emir Kusturica

3. Βάλτε στη ζωή σας τον διπλό εσπρέσο

4. Να μην σας κόβουν τον αέρα οι ύπουλες γριές που θέλουν να σας κλέψουν ΜΗ ΕΥΓΕΝΙΚΆ τη σειρά

5. Όχι κομπίνες όχι πονηριές εις βάρος κάποιου άλλου, δεν είστε πιο έξυπνοι

6. Από όσα ακούτε να πιστεύετε τα μισά

7. Από όσα διαβάζετε επιλέξτε τι θα πιστέψετε

8. Για τα κοριτσάκια : Αν κάποιος σας χουφτωσει μπορείτε πολύ ωραία και ευγενικά να του αστραψετε μια ξεγυρισμενη σφαλιάρα ή να τον κυνηγησετε με την αρβύλα στο χέρι. Ούτε πολιτισμένες κουβέντες ούτε κλάμα. Από τη στιγμή που έχει απλώσει το χέρι του έχει ήδη παραβεί τα όρια δεν βλέπω τον λόγο για πολιτισμένες ατάκες “δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις” ούτε να μείνετε μόνο στις βρισιές, αλλιώς ας έμενε και αυτός μόνο στις μπηχτές τύπου “είσαι καυλα”.

9. Για τα αγοράκια: Την επόμενη φορά που το έτερο ήμισυ σας το παίξει ιστορία ή σας ταπεινώσει, υπενθύμιστε της ότι η ευαισθησία, τα συναισθήματα και η ανθρωπιά δεν είναι προνόμιο των γυναικών, δεν είναι οι μόνες που πληγώνονται, που πρέπει να τους φέρονται προσεκτικά και να μην τις κακοποιούν, αλλά είναι φυσικό γνώρισμα ΌΛΩΝ και ότι και εσείς έχετε ψυχή δεν είστε από ΑΤΣΆΛΙ.

10. Μην έχετε προσδοκίες από κανέναν

ο ζεστός καφές κρυώνει πιο γρήγορα απ’ ότι θα πρεπε, ο κρύος γίνεται νερό αν τον αφήσεις για πολλή ώρα και κανένας απ’ τους δύο δεν είναι ποτέ αρκετός

το πρωί.

Μετά το χθεσινό πιοτό, ξυπνήσαμε παρέα. Ένας ζεστός καφές μπήκε ανάμεσα μας, όχι όμως να μας χωρίσει αλλά για να μας ενώσει. Μας έδωσε την ευκαιρία να κοιταχτούμε στα μάτια, να φωνάξουμε για άλλη μία φορά αυτά που μας πνίγουν. Έστριψες το τσιγάρο σου, μου χαμογέλασες γλυκά και μου μίλησες. Εγώ, ενώ κατέβαζα τον καπνό, σου απάντησα, δεν έχει σημασία τι. Δεν μιλούσε το μυαλό μας, δεν χρειάστηκε να κουράσουμε τα χείλη μας, ούτε να γελάσουμε ευγενικά με την εξυπνάδα που θα έλεγε ο άλλος. Μέσα στην σιωπή τα βλέμματα μας μπλέχτηκαν και είπαν περισσότερα από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να πούμε. Ο καπνός τύλιξε τον χρόνο, το βλέμμα σου με μάγεψε. Καλημέρα.

Στο Petite Fleur (Μικρό λουλούδι) στο Κολωνάκι

Φωτο:Νίκη Κοσκινά

loading