#γαργάλημα

Την ακούτε την πατούσα; 

Την ακούτε την πατούσα; Αδύνατο να μην την ακούτε…

…που στριγγλίζει ανεξέλεγκτα, ερεθισμένη και ευάλωτη,
βορά στις ορέξεις των επιθετικών ακροδακτύλων,
υποκινούμενων από σαδιστικά ένστικτα·

…που ξεσπά σε υστερικά γέλια
με κάθε απρόβλεπτο άγγιγμα στην ξεγυμνωμένη όψη της
από το επίμονο νύχι που τρυπάει τις άμυνές της·

…που καλεί απεγνωσμένα για βοήθεια
καθώς το νύχι προχωρά αργά και βασανιστικά
κατά μήκος της επιφάνειάς της·

…που χτυπά με μανία τα δεσμά της, λυσσασμένα, μέσα στον πανικό,
αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί
την αδυναμία διαφυγής·

…που καταριέται και βρίζει παθιασμένα,
Αντικρίζοντας με πικρία ως απάντηση
ένα λάγνο και χαιρέκακο χαμόγελο·

..που απειλεί ποικιλοτρόπως το πρόσωπο που τη βασανίζει,
ελπίζοντας, φευγαλέα, ότι έτσι θα σωθεί·

…που διαμαρτύρεται, υπερασπιζόμενη την αθωότητά της
ως αδιαπραγμάτευτο επιχείρημα
κατά του άδικου βασανισμού που της επιβάλλεται·

…που εκλιπαρεί για έλεος, καταδακρυσμένη και αποκαμωμένη,
συνοφρυώνοντας τα δάχτυλά της
και υποχωρώντας (το κατά δύναμιν) την καμάρα της,
σε μια ενστικτώδη, μάταιη προσπάθεια αποφυγής του γαργαλισμού·

…που τάζει τα πάντα, Γη και ουρανό, τη ζωή της ολόκληρη,
με μοναδικό αντάλλαγμα την παύση του γαργαλήματος·

…που ηδονίζεται υποφέροντας και υποφέρει ηδονιζόμενη,
υπομένοντας τη δοκιμασία στην οποία έχει υποβληθεί.

Την ακούτε την πατούσα;
Αν μου πείτε πως όχι, δεν θα σας πιστέψω.

Όπα, ξεκουφάθηκα! 

Όπα, ξεκουφάθηκα! Μα τι συμβαίνει εδώ;
Βρισκόμαστε μάρτυρες μιας σκηνής ακραίου φετιχισμού.

Οι συντελεστές φαίνεται να αξιοποιούν στο έπακρο
τις δυνατότητες που προσφέρει μια ευγαργάλητη πατούσα
σε συνδυασμό με μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα.
Οποία ευρηματικότητα διαφαίνεται και μόνο
στο βιτσιόζικο, ανορθόδοξο δέσιμο - από τη σκάλα του σπιτιού!

Ενώ η ηρωίδα μας, καταλυσσασμένη και φωνάζουσα,
αποζητά διακαώς ευκαιρία για ανάσα,
πνιγμένη στο ανεξέλεγκτο γέλιο και τις άναρθρες κραυγές,
σε αυτή τη θέα και με τέτοιο σαματά, διερωτόμαστε:

μήπως να ζητήσουμε να γίνουμε κι εμείς για λίγο χειριστές
αυτής της κακόβουλης και θαυματουργής οδοντόβουρτσας;
Ή μήπως να πάρουμε θέση ώστε να είμαστε οι επόμενοι
που θα γίνουμε μάρτυρες του ίδιου μας του γαργαλισμού,
δεμένοι κατάχαμα από τη σκάλα και κοιτώντας προς τα πάνω;

Η φαντασία δε μας απογοητεύει ποτέ 

…και πώς το ξέρει η δεσποινίς;
Πώς το ξέρει ότι η φιλενάδα της απολαμβάνει
τα γαργαλιστικά ερεθίσματα στην γυμνή της πατούσα;
Ποια η σχέση, άραγε, των δύο κορασιών;

Η ξυπολισιά, η ανύψωση των πελμάτων, ο παιγνιώδης γαργαλισμός τους,
τα πειράγματα, το φλερτ, τα χάχανα και τα λεγόμενα των δύο δεσποινίδων
υποδηλώνουν έναν ύποπτο βαθμό οικειότητας ανάμεσά τους.

Πλήθος γαργαλιστικών σκέψεων και υποθέσεων περνούν από το μυαλό.
Όμως, πέρα από την παρούσα σκηνή,
οι μεταξύ τους φετιχιστικές δραστηριότητες
καθώς και οι συνθήκες υπό τις οποίες λαμβάνουν χώρα,
θα παραμείνουν για εμάς άγνωστα.
Μπορούμε, όμως να τα φανταστούμε.

Ίσως και καλύτερα,
η φαντασία δε μας απογοητεύει ποτέ…

Ζούμε γι’ αυτήν την αίσθηση

Αυτή η αίσθηση…

…του αρχικού, αναγνωριστικού αγγίγματος στην ξεγυμνωμένη πατούσα,
που λαχταράει την ηδονή·

…του πρώτου, ανεξέλεγκτου, αντανακλαστικού τινάγματος,
προάγγελου ενός σταδιακού κρεσέντο
και της έντασης της σκηνής, που θα είναι πολύ αλλιώτικη, πολύ σύντομα·

…του ότι δεν υπάρχει γυρισμός,
δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο μεταξύ του γαργαλιστή
και του παραδεδομένου και ακινητοποιημένου θύματός του·

…του ότι δεν μπορεί πλέον κανείς να μας στερήσει
αυτή την απαγορευμένη απόλαυση
να τη βιώσουμε στο έπακρο, μέχρις εκεί που επιθυμούμε·

…του ότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή·

…ζούμε γι’ αυτήν την αίσθηση.