Πεθαίνοντας κάποιος, επικρατεί η τάση να αντιμετωπίζεται ξενέρωτα, αποστειρωμένος –σαν να είχε ήδη πεθάνει εν ζωή. Ο Μίκης όμως δεν ήταν μόνο αποδοχή, ήταν και απόρριψη (όλοι το ξέρουν). To 1985 (σύμφωνα με το discogs) κυκλοφορεί το Zorba the Freak, του Παύλου Σ., απ όπου το κομμάτι “Μίκη Μάου(ς)”. // Οι στίχοι:
“Ω Μίκη Μίκη Μάους ευφυή / ω Μίκη Μίκη Άξιον Εστί / για πάρτη σου ένα ροκ εν ρολ / με δωδεκαμετράκι από σολ // Μια τούρτα αλά κρεμ σοκολά, / την ώρα που λες τα πολλά / που με χέρια ψηλά / το παίζεις ο Μπαχ και καλά // Με χρέος συμφωνίες τρεις. / Λαϊκοκλασικιστής. / Ξερνώντας μ’ έναν ήχο κοινό / το δήθεν μέγα μυστικό. // Συνθηματολογίες επικές, / σε πέντε νοτούλες γλυκές. / Για μέλλον πουλάς, / αυτά που πουλιόντουσαν χθες. // Δαυΐδ με σφεντόν’ από "λα” / στις νότες το παίζεις Γολιάθ / κι ενώ ο Τσιτσάνης παίζει καθιστός / εσύ το παίζεις μουσουργός // Κουλτούρα και πολιτικά / και ψήνεις τον κόσμο μ’ αυτά / και γεύεσ’ εσύ / του Μάρκου τη γνήσια πενιά // Κορίτσι μου κάτσε καλά! / Βρε αγκάλιασέ με κι ασ’ τα πολλά / Τα βρίσκαμ’ ωραία ως τα χθες / και τώρα καλημέρα δε λες // Βρε πρόσεχε μ’ αυτούς τους τρελούς / που τ’ όνειρό τους είναι να μη ζουν / και για επάγγελμά τους δηλώνουν ‘Ο σώζων λαούς’ / και για επάγγελμά τους δηλώνουν 'Ο σώζων λαούς’ / και για επάγγελμά τους δηλώνουν 'Ο σώζων λαούς’ / και για επάγγελμά τους δηλώνουν 'Ο σώζων λαούς'”