#φετίχ

Εκφραστικά πέλματα - η αξιολόγηση

Ποιος είπε ότι τα πόδια δεν παίρνουν εκφράσεις;
Ποιος είπε ότι μόνο το πρόσωπο έχει πρόσωπο;

Εδώ βλέπουμε, ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους,
την έκφραση των πελμάτων που εκτίθεται γυμνά
στο ανακριτικό βλέμμα του παρατηρητή τους,
ανοίγουν διάπλατα τα δάχτυλά τους, κορδώνονται,
σαν να υπόκεινται σε κάποια μορφή αξιολόγησης.

Ταυτόχρονα, η αμυντική τους στάση
προδίδει κάποια δόση επιφυλακτικότητας,
προκαλώντας μας να αναρωτηθούμε:

Με τι είδους δέλεαρ αποφάσισαν να ξεπεράσουν τους δισταγμούς τους
και να υποβληθούν σε αυτή τη διαδικασία;
Ποια να είναι τάχα η ανταμοιβή τους, σε περίπτωση που εγκριθούν
ή η τιμωρία τους, σε περίπτωση που απορριφθούν;
Θα επιτύχουν άραγε στις εξετάσεις;

Κινητήρια δύναμη 

Ποιά κινητήρια δύναμη τις ωθεί
να θέσουν σε κοινή θέα τις πατούσες τους
κραδαίνοντάς τις με υπερηφάνεια πάνω από την υδάτινη επιφάνεια
και μαγνητίζοντας την προσοχή και τα βλέμματα των λουομένων;

Είναι τα κίνητρά τους αθώα;
Ή απλά υπερκαλύπτονται από την αθωότητα του παιχνιδίσματος,
το οποίο, εν προκειμένω, χρησιμοποιείται ως ευκαιρία επίδειξης ενός «όπλου»,
και προσωπικής επιβεβαίωσης, μέσω της εξουσίας που το όπλο αυτό ασκεί;

 Οι βρεγμένες τους πατούσες - σαν σκηνοθετημένες,
με τις λεπτομέρειες της υφής τους να αναδεικνύονται από την επίδραση του νερού,
με τις σταγόνες να κυλούν, να αγκαλιάζουν και να θωπεύουν
κάθε πτυχή των καμπυλωτών επιφανειών τους
και να στάζουν από πάνω τους,
και με υπερήφανο προβολέα τον ήλιο -
εξουσιάζουν, ερεθίζουν, ανασύρουν  φετιχιστικά ένστικτα
από τους ποδολάτρεις παρατηρητές της σκηνής.

Οι πέντε αισθήσεις

Οι γυμνές, εκτεθειμένες πατούσες
διεγείρουν τις αισθήσεις, σε καλούν…

…να αντικρίσεις το μεγαλείο τους, που ορθώνεται μπροστά σου,
αναδεικνύοντας όλες τις λεπτομέρειες, τις γραμμώσεις, τις καμπύλες,
την κομψότητα και τον ερωτισμό των γυμνών πελμάτων
αιώνιο καρπό της λεπτοδουλειάς, έργο της φύσης·

…να αφουγκραστείς το ερωτικό τους κάλεσμα,
τα νάζια, τα παρακάλια και τις προσταγές τους,
τα χάχανα, τα επιφωνήματα επιβράβευσης και απαγόρευσης,
την δίψα τους για ζωή, περιπέτεια και ηδονή.

…να ψηλαφίσεις και να θωπεύσεις
προσηλωμένος, σαν σε ιεροτελεστία βγαλμένη από τα άδυτα του πόθου
τη βελούδινη, εύπλαστη υφή τους,
λαξεμένη από τη φύση με μαεστρία και καλαισθησία·

…να γευτείς τη γλύκα της υποταγής στην εξουσία τους, να γίνεις ένα μαζί τους,
γλωσσεύοντας παθιασμένα κάθε πτυχή της επιφάνειάς τους,
αποπλανημένος χωρίς γυρισμό από το μεθυστικό άρωμά τους.

(τα υπέροχα αυτά πέλματα ανήκουν στη Stella Liberty)

Στο παράθυρο

Χειμώνας βαρύς. Μουντάδα, κρύο.
Κι όμως, οι πατούσες έχουν επιλέξει να εγκαταλείψουν οποιοδήποτε περίβλημα,
αψηφώντας τις θερμοκρασιακές συνθήκες.
Σε μια έκφανση μαζοχισμού, αρέσκονται στο να παγώνουν.

Περιποιημένες, όπως πάντα, καλλίγραμμες και σαγηνευτικές,
αναπολούν ερωτικές απολαύσεις του παρελθόντος
και οραματίζονται τις επόμενες,
ενώ η κάτοχός τους, υπερήφανη, τις καμαρώνει.

Στραμμένες προς το φως,
σαν φυτικά κλωνάρια σε διαδικασία φωτοσύνθεσης,
θα έλεγε κανείς ότι επιχειρούν να μαγνητίσουν τα βλέμματα των γειτόνων,
οι οποίοι, όμως, φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί την παρουσία τους.

Γλώσσα επί πέλματος: το μυστικό

Το φετίχ αυτό για τόσο ντόρο έχει γίνει αιτία·
είναι φλέγον και επίκαιρο: η ποδολαγνεία.
Κάποιοι έχουν απορία, ποιά η απόλαυση σ’ αυτό·
συνεπώς, ας φανερώσω το μεγάλο μυστικό.

Το ζητούμενο δεν είναι μια ομορφοπόδα μούσα,
να αφήσει τον παρτνέρ της να της γλείψει την πατούσα,
με αμηχανία κοιτώντας αλλά και με δισταγμό·
το αποτέλεσμα είναι άβολο, ξενέρωτο, σαχλό.

Σαν ερωτικό παιχνίδι, θέλει τη συμμετοχή
και των δύο των παικτών, για να υπάρξει ηδονή.
Η ουσία λοιπόν είναι, νόημα για ν’ αποκτήσει,
τη λατρεία του πέλματός της η κοπέλα να ζητήσει.

Είτε κάνοντας ναζάκια, αισθησιακά πολύ,
με το βλέμμα προκαλώντας, σαν γυναίκα ποθητή,
και χαμογελώντας λάγνα και μιλώντας πονηρά,
να διεγείρει τον παρτνέρ της, να κάνει ό,τι του ζητά·

είτε επιβάλλοντάς το, δίνοντας διαταγή,
απειλητικά κοιτώντας και με αυστηρή φωνή,
κυριαρχώντας στις αισθήσεις, στο κορμί και στο μυαλό·
μια γυναίκα με εξουσία μας ανάβει, είναι απλό!

Το συμπέρασμα ποιό είναι δηλαδή, εν κατακλείδι;
Η γυναίκα είναι το κλειδί, όχι μόνο το στολίδι.
Μετατρέπει την πατούσα, με λαγνεία και ερωτισμό,
σε αντικείμενο του πόθου, τιμημένο, ιερό.

Δρ. Ποδολόγος

Είναι μέγιστη επιστήμων,
στον φετιχισμό ειδήμων.

Δόκτωρ της ποδολογίας,
άψογη επαγγελματίας.

Με χαμόγελο μονίμως
και ξυπόλυτη σκοπίμως.

Στο γραφείο κάθε γιατρός
παίρνει μάτι διαρκώς.

Όλο σκέρτσο, όλο νάζι,
αχ! Πώς ξέρει να κολάζει!

Με πατούσες μεταξένιες
θεραπεύει τις ασθένειες.

Είναι άξιες θαυμασμού,
πρόκληση αυνανισμού.

Αντικείμενο λατρείας,
σύμβολο ποδολαγνείας.

Λέγε τώρα, μη ντραπείς
θα γινόσουν ασθενής;

Καθώς διάβαζες σε είδα,
μέσα στην ιστοσελίδα.

Με λαγνεία τις κοιτούσες
της Ρεμπέκας τις πατούσες!

Kρυφός πόθος 

Ήταν μια ηλιόλουστη Κυριακή,
σπάνιος καιρός μέσα στο γκρίζο φθινόπωρο.
Η βόλτα στο πάρκο έμοιαζε η καλύτερη επιλογή.
Συμφώνησαν αμέσως και οι δύο.

«Ευκαιρία», σκέφτηκε εκείνη,
«να ξεγυμνώσω επιδεικτικά τις πατούσες μου,
να τις απλώσω μπροστά του, τεντώνοντας προκλητικά τα δάχτυλα,
κοιτώντας τον με επιμονή, χαμογελώντας με λαγνεία.
Μετά, θα τον ρωτήσω αν είναι βρώμικες.
Πώς θα αντιδράσει, άραγε, στη θέα τους;»

«Ευκαιρία», σκέφτηκε εκείνος,
«να δω επιτέλους αυτές τις πατούσες,
που είναι διαρκώς φυλακισμένες μέσα στις βαριές μπότες·
να τις φωτογραφίσω με τα μάτια μου.
Το δίχως άλλο, θα είναι ξυπόλυτη πάνω στο γρασίδι·
αν όχι, θα της το προτείνω εγώ.»

 Ο ίδιος, κρυφός πόθος έκαιγε και στους δυο.