#benimkararlarim

гуднейшего

тай таке

сегодня было так

Осень ворвалась без тени смущения В город, и в наши с тобой отношения

из года в год я пишу про свою любимую пору, но жизнь так бежит что еле успеваешь что-то сделать. уменение вести текстовые блоги остались в далёком 2017м.

пишу этот пост в середине декабря, осень прошла без особой романтики, из последних новостей: без подробностей, у меня все неплохо, живу, учусь, равиваюсь

с подключением

Найди того, кто будет смотреть на тебя так же…

Kırlarda çiçekler açtı ben sensizken,

Bir sokak kavgasında darmaduman olmuşsun, yüzün gözün kan içinde kalmış, sen karıncayı bile incitmezsin ki, bu nefret dolu bakışlar kime Alfred?

Yüksekten korkarsın sen, ne işin var o köprünün üstünde Alfred, neden öyle dalıp gittin o boşluğa, sevmezdin sen susup oturmayı.

Yağmurlu havada pencerenden dışarı bakıyorsun ama öyle boş boş değil anlamlı bakıyorsun, bir gün sende böyle dökebilecek misin içini alfred?

Canının yanmasından korkuyorsan, önce can yakmamayı öğreniceksin alfred.

Küçükken düşünce dizlerimiz kanardı, kollarımız yara bere içinde kalırdı ama hiç vazgeçmezdik tekrar ayağa kalkmaktan, söylesene şimdi ne oldu da öyle boynu bükük yatıyorsun orda Alfred?

Bu suskunluğun çok ağır Alfred, on katlı bir binadan yere çakılmış gibi bir halin var, ölmemişsin ama yaşıyor da sayılmazsın.

Üzülmüşsün sen, kaşların çatılmış, öfken yüzünden okunuyor, neden öyle boynunu büktün alfred, bu olanlara izin veren sen değil miydin?

Sayfalarca yazıp yazıp da sonra silmedik mi Alfred, her sayfayı yırtıp atmadık mı, tutmadık mı içimizde her şeyi, şimdi suçlu neden biz olduk?