#kitaplar

“tanrı varsa -ki ben olmadığına gerçekten inanıyorum- insan aklının sınırları olduğunu da bilir. yoksulluğu, haksızlığı, açgözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir”

veronika ölmek istiyor/paulo coelho

yaşamı boyunca pek çok şeyi sonuna dek götürdüğü doğruydu, ama hep önemsiz şeylerdi bunlar, bir özürle sona erebilecek bir küslüğü uzatmak, bir ilişkinin sonu olmadığını düşündüğünde adamı sevdiği halde telefon etmemek gibi. kolay konularda ödün vermemekte üstüne yoktu; sanki ne kadar güçlü ve aldırışsız olduğunu kendine böyle kanıtlayacaktı. oysa aslında kırılgan bir insandı, hiçbir zaman üstün bir öğrenci olmamış, okulda spor dallarında da pek bir başarı gösterememiş, evinde de huzurlu bir yaşam sağlayamamıştı.

veronika ölmek istiyor/paulo coelho

sevgili Wilhelm, epeyce düşündüm bu arada: bir yanda insanın içindeki yayılma, yeni buluşlar yapma ve öteye beriye devinme itkisi; öte yanda sınırlamalara gönüllü olarak boyun eğme, alışkanlığın raylarında devam etme ve sağıyla soluyla ilgilenmeme konusundaki içsel güdü var.

genç Werther'in acıları/goethe

bir keresinde, kendine korkunç işkenceler yapan bir hastam olmuştu. ona neden böyle şeyler yaptığını sorduğum zaman, ‘bunları bana dünya yapmasın diye,’ karşılığını vermişti.

sana gül bahçesi vadetmedim/joanne greenberg

“her şey farklı olsaydı, insanın hissedebileceği şeylerden mi söz ediyorsun?”

Helmholtz başını salladı. “pek sayılmaz. bazen kapıldığım tuhaf bir hissi düşünüyorum da, söyleyeceğim önemli birşey ve bunu söyleyebilme gücüm varmış hissi; sadece ne olduğunu bilemiyorum ve bu gücü herhangi bir şekilde kullanamıyorum.” cesur yeni dünya/aldous huxley

çünkü beyaz adamın gerçek tanrısı, kendisinin “para” adını taktığı yuvarlak metal ve ağır kağıttan başka bir şey değildir. -göğü delen adam/erich scheurmann

kargaşa düzenden doğar, korku cesaretten doğar, zayıflık güçten doğar. düzen [ya da] düzensizlik sayıdadır [örgütlenmededir]. cesaret [ya da] korkaklık tavırdadır. güçlülük [ya da] güçsüzlük görünümdedir. savaş sanatı/sun zi

“ne kadar sıfat varsa hepsini attım” veba/albert camus

“ama biliyorsunuz, azizlerden çok yenilmişlere karşı bir dayanışma duygusu içindeyim. sanırım yiğitlik ve azizliğe karşı eğilimim yok. beni ilgilendiren, bir insan olmak” veba/albert camus

dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve eğer aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir. veba/albert camus

bir savaş patladığında insanlar “uzun sürmez bu, çok aptalca!” derler. ve kuşkusuz bir savaş çok aptalcadır, ancak bu onun uzun sürmesini engellemez. budalalık hep direnir, insan hep kendisini düşünmese bunun farkına varabilirdi. -albert camus/veba

kendilerini özgür sanıyorlardı, oysa felaketler oldukça kimse asla özgür olmayacak. -albert camus/veba

geçmişleri kurtarmak ve bütün ‘böyleydi'leri 'böyle istiyordum’ hâline getirmek tek kurtuluş yoludur bence. irade kurtarıcı ve sevinç getiricinin adı budur. dostlarım, size bunu öğrettim, fakat şunu da öğrenin: 'bizzat irade henüz hapistir.’ -böyle buyurdu zerdüşt

arzın bir kabuğu ve bu kabuğun da bazı hastalıkları vardır. Örneğin bu hastalıklardan birinin adı insandır.

-zerdüşt böyle buyurdu

kendi gerçeğim sanki beni terk etmiş, orada burada rastgele geziniyordu. gerçeğimin gelip beni yeniden bulması iyi olur, diye düşündüm.

-zemberekkuşu'nun güncesi

çevremizde çıt yoktu. bir kez daha, ben denen yaratıkla içli dışlı oldum. -zemberekkuşu'nun güncesi

dinle Zemberekkuşu, bak ben ne düşünüyorum: tüm insanlar, yaşantılarının merkezinde farklı bir şeyle doğarlar. sonra bu şey, her neyse, ısı kaynağı olup yüzeye çıkar. bende de var bir tane kuşkusuz, ama zaman zaman, ona artık egemen olamıyorum. birisine, şu veya bu biçimde, bu şey içimde keyfince şiştiği ya da kasıldığı ve beni sarstığı zaman hissettiklerimi aktarmak istiyorum. ama bunu açıklamayı başaramıyorum. belki iyi anlatamıyorum, ama insanlar da söylediklerimi dinlemiyorlar. dinler görünüyor, ama aslında hiçbir şey dinlemiyorlar. ben de bunun üzerine, zaman zaman, gerçekten sinirleniyor ve saçmalıklar yapıyorum. -zemberekkuşu'nun güncesi