#wnc quotes
“Ο έρωτας μου είπαν πως μας ξέχασε.”
Νέκυια - @marseaux-@dpans-@sikonebrando
“Μη κλαις τόσο, πόσο μ'αγαπάς…”
Περπατάω στο σκοτάδι - @solmeister13/@marseaux
“Οικογένεια σημαίνει ή κανείς ή μαζί.”
Πίσω Απ´το Πουθενά - @dpans@sikonebrando@marseaux@georvsd
“Φοβάμαι να σου ανταποδώσω το βλέμμα, γιατί αν με κοιτάξεις το κενό μου θα δεις.”
Άβολο - @solmeister13
7# Αφήνοντας στον εαυτό μας χώρο να αναπνεύσει.
Ποτέ δεν ήμουν από τους αγχώδεις τύπους ανθρώπων. Και μάλιστα δεν τους καταλάβαινα ,έβρισκα παράλογες τέτοιες αντιδράσεις σε καταστάσεις.
Το λύκειο τελείωσε, πέρασα στο πανεπιστήμιο και βρίσκω τον εαυτό μου πιο αγχώδη από ποτέ. Οι ευθύνες που έχω πάνω μου -ενώ πίστευα πως είχαν μειωθεί – ένιωθα να με πλακώνουν. Δεν ήξερα τι θα κάνω στην ζωή μου εάν θα βρω δουλειά , ποτέ θα πάρω δίπλωμα οδήγησης για ποσό ακόμα θα μπορώ να στηρίζομαι από τους γονείς μου κλπ κλπ,
Και θα είμαι ειλικρινής , ήμουν αγχωμένη. Για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωθα ότι κάτι δεν κάνω καλά , ότι δεν κάνω αρκετά πράγματα η τουλάχιστον όχι όσα θα μπορούσα και έπρεπε να κάνω. Και γινόμουν σαν εκείνους που κορόιδευα πιο παλιά και νευρίαζα με τον εαυτό μου γιατί είμαι σε υπερβολικά προνομιακή θέση για να νιώθω έτσι.
Τα συναισθήματα αυτά πιστεύω πως ξεκινούν από την ίδια ρίζα : το αίσθημα πως δεν είμαστε αρκετοί. Νιώθουμε πως δεν κάνουμε όσα θα έπρεπε , ότι δεν είμαστε εκεί που θα έπρεπε να είμαστε και συνεχώς συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους και με αυτά που έχουν εκείνοι. Είμαστε τόσο πιεσμένοι να έχουμε μια τέλεια ζωή που ξεχνάμε αυτήν που ζούμε τώρα και βομβαρδίζουμε τον εαυτό μας με πράγματα που πρέπει να κάνουμε τόσο που ξεχνάμε τα πιο ουσιώδη.
Εγώ πλέον καταλαβαίνω τους ανθρώπους που αγχώνονται , εάν και ήλπιζα να μην γίνω ποτέ σαν και αυτούς. Και σε όσους είσαστε εκεί έξω σαν και εμένα έχω να πω το εξής : είστε εκεί που πρέπει να είσαστε , η ζωή δεν είναι αγώνας είναι ταξίδι. Όποτε πάρτε μια ανάσα.
Don’t be too hard on yourself and remember to make time to breathe. Your life is not a sprint, but a marathon. It’s a process. A journey. It’s ready to be lived to its highest potential, but only at a pace that feels right to you.
