#greek hip hop

LIVE

Βγήκα νύχτα δύο μου σκέψεις να σκοτώσω:

Η μια, θυμάμαι αμυδρά και σαν αστείο πια, τι ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω

κι η άλλη πως ίσως με θυμάσαι και εσύ μια στο τόσο.

Σκιάχτρο

Βγήκα μια βόλτα στα 16, φύγαν χρόνια περιμένοντας άδικα αυτό το παιδί να επιστρέψει κι ίσως θέλοντας πολύ να βρει το δρόμο, ξέχασε πως η μοναξιά δεν παρέχει για πάνω από 20 λεπτά οξυγόνο. Μετά από εκεί αφαιρεί και διαφέρει κάποιον να τον αφήνεις ήσυχο απ’ το να τον αφήνεις μόνο.

Σκιάχτρο

Κι ας μεγάλωσα γρήγορα, αλλάζω αργά και να φύγει όποιος βιάζεται.

Και τα λέω και τα παίρνω βαριά και γι’ αυτό να προσέχει τι λέει όποιος νοιάζεται.

- Zoro

Καλωσορίσατε στο χάνι του βρυκόλακα
Περάστε γνωριστείτε με τον γλυφτη τον ρουφιάνο και τον κολακα
Έχουνε στρώσει το χαλί για να πατάτε εσείς μονάχα τόσο βολικά

Και πραγματικά,

Το χρώμα του χαλιου μας του γαμάτου
είναι από το αίμα ενός λαού καλοσυνάτου
Πατήστε άφοβα έχουνε κοιμηθεί και εγώ σας φέρνω το μενού
το μενού του θανάτου

Σαν το καλύτερο γκαρσόνι αυτού του κόσμου
των ξένων παραθεριστών και του υποκόσμου
Αφήνω τα μαχαίρια κάτω από τα χέρια σας
εδώ να έρχεστε όλα τα καλοκαίρια σας

Στο βάθος έχει μνημεία και κουλοχέριδες
και ανεμιστήρες με του Αιγαίου τους αέρηδες
Δεν ήταν πάντα έτσι εδώ γίνανε μπόλικα
και όλα αλλάζουν στο κουκούλι του μεταξοσκώληκα

Μεταφορικά γιατί αν στο λέγα κανονικά
θα λέγα πως μας εκπαίδευσε η βαρβαρότητα
Να εξυπηρετώ ήταν πάντα ο σκοπός μου
σαν το καλύτερο γκαρσόνι αυτού του κόσμου
———————-
Σε ένα ισόγειο μες τη Μεσόγειο
σαν το καλύτερο γκαρσόνι αυτού του κόσμου
Εγώ υποκλίνομαι μονάχα στην ανάγκη μου
και στις ορέξεις των ξένων και του υποκόσμου
Κοίτα πως με μάθε να ζω η Βαρβαρότητα
και να και ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μου
Αδιαφορώ πια αν μαγειρεύουν στην κουζίνα μου
γιατί είμαι το καλύτερο γκαρσονι αυτού του κόσμου
————————-

Καλωσορίσατε στον οίκο του παράφρονα
περάστε γνωριστείτε με το γκλοπ το δικαστήριο και τον άμβωνα
Ξέρω πεινάω πολύ και ίσως να γίνω χρώμα στο χαλί
άμα φύγετε με παράπονα

Είμαι ο Απόλλωνας ο Όντιν και ο Ρα
και όλοι οι θεοί σε μια σειρά να προστατευουνε το σκότος
Εγώ είμαι ο πρώτος και ο άξιος πιστός
που παγιδεύεται στο πρόστυχο ιστό του καθεστώτος

Και από τα πιάτα ξεχειλίζουνε τα όνειρα
Και στα ποτήρια μέσα φωσφορίζει η νιότη
Ζυγίζω τ’ αγαμήσου με την επιβίωση
Και σας σερβίρω του παιδιού μας το συκώτι

Για την ανταμοιβή και για το φιλοδώρημα
Για το δικαίωμα που γίνεται χατίρι και θεώρημα
Εδώ είναι το οικόπεδο της φρίκης
Και εμείς τα ασυνόδευτα παιδιά της Φρειδερίκης
——————–
Σε ένα ισόγειο μες τη Μεσόγειο
σαν το καλύτερο γκαρσονι αυτού του κόσμου
Εγώ υποκλίνομαι μονάχα στην ανάγκη μου
και στις ορέξεις των ξένων και του υποκόσμου
Κοίτα πως με μάθε να ζω η Βαρβαρότητα
και να και ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μου
Αδιαφορώ ποιον μαγειρεύουν στην κουζίνα μου
γιατί είμαι το καλύτερο γκαρσονι αυτού του κόσμου

#greek music    #greek rap    #greek hip hop    

tomahokk:

Γάμησε τους όλους αυτή η γη είναι δικιά μας

Το μέλλον της κρατάμε μες τα προφυλακτικά μας

Δεν εμπιστεύομαι παρά τα δυο μου χέρια

Σ’ αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια

Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις

Και έχουμε μπερδευτεί για το ποιόν πρέπει να μισήσεις.


Τζαμαλ

«Αντέξαμε μέχρι που πήξαμε

Πόνεσαμε και δεν το δείξαμε

Στηρίξαμε ότι επιλέξαμε

Ότι φτιάξαμε μόνοι το τρέξαμε.»

Είδαέναν τύπο να χτυπάει την γκομενά του

αυτός δεν είναι μάγκας ε, είναι ΜΟΥΝΟΠΑΝΟ!


Novel 729/Amigos

“Πόσο ταυτίζομαι όταν βλέπω σχοινοβάτη

ένα λάθος βήμα και η φωτιά θα γίνει στάχτη

μα δεν τον νοιάζει γιατί έχει καταλάβει

πως θα ζήσει ευτυχισμένος μόνο πάνω στο σχοινί”


Nobel 729_Επίσκεψη

“Δεν με καταλαβαν ποτε γιατι δεν μ’ακουσαν

ηθελα τοσα να τους πω μα δεν με αφησαν

τωρα που θελουν προσπαθω να ανοιχτω

μα υποσυνειδητα θυμαμαι τις στιγμες που με γονατησαν.”


Κάπου το ‘χω ξαναζήσει_Novel 729

Τα σύννεφα γίνονται πορτοκαλί και τα μάτια σου έχουν το χρώμα της δύσης.

Zoro&Buzz X Dolos - Το χρώμα της δύσης

Σίγουρα δεν είμαι αυτό που θες, δεν επικοινωνώ καλά και έχω πληγές ανοιχτές.

Kako - Rio_Πριν να την δω

Όταν εσύ χάσεις το γέλιο σου, η καρδιά μου πονά.

Novel 729 x Sativa ~ Η πτώση

Με έναν ντογκο που αν είχε μιλιά θα μου έλεγε δεν Θέλω να ζω στην Αθήνα.

Και φεύγω μένοντας, έτσι είναι ο έρωτας.

¤Volos, greece¤

Μέσα από το μαγικό μανιτάρι μου, βγαίνω πάντα μισοπεθαμένος απ'την ζάλη μου.

Και είναι κάτι παραισθήσεις που ποτέ δεν θα δεις, πράγματα που δεν θα νιώσεις ότι σκατά και να πιείς.

loading