#greek tumblr
❤️
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.
Ότι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
- Οδυσσέας Ελύτης
«έλαιον θέλω και ου θυσίαν»
κι εμείς που θυσιαστήκαμε;
κι εμείς που δε λαδώσαμε;
.
- Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ούτε και τα δικά μου ποιήματα αγαπώ.
Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω.
- Νίκος Χουλιαράς
Θυμάσαι κάποιον Απρίλιο;
Μαζεύτηκαν όλοι πάνω σου,
γελώντας σε σήκωναν ψηλά
να συνηθίσεις τα φτερά σου ανοιχτά.
Μόνο εσύ έκλαιγες,
αφού πάντα έτσι γίνεται.
- Βαλάντης Βόρδος
Τα δάχτυλα του είναι τόσο λεπτά όταν μ’ αγκαλιάζουν.
…
Πόσες βιολέτες ανθισμένες αυτή την εποχή.
Σου παίρνουν το μυαλό.
- Ιφιγένεια Ντούμη
Πότε πρόλαβες να περάσεις από εδώ πριν από μένα;
Ποιά δύναμη με κρατάει εμένα πάντα πίσω;
Κρατώ την αναπνοή μου δεν θέλω να πιστέψω στον χθεσινό εφιάλτη στα φαντάσματα των ποιημάτων σου δεν θέλω να τα πάρω όλα αυτά στα σοβαρά
κι όμως είναι σαν να βλέπω ξανά στους ίδιους δρόμους την παντομίμα του έρωτα το ίδιο θάμπωμα στην άκρη των λέξεων
Δεν θα φτάσω ποτέ στο Τόκιο
είσαι ο θάνατος μέσα στα γράμματα.
- Γιώργος Βέης
Στον έρωτα, όλα τα χτυπήματα επιτρέπονται, ακόμα κι αυτά κάτω από τη μέση, τα οποία μάλιστα συνιστώνται ιδιαιτέρως.
- Pierre Dac
Δύσκολα να φανταστεί κανείς
την πιο ερωτική διαδρομή,
τη διαδρομή μιας ανάσας.
Κι εσύ που ζήτησες μονάχα
την εκπνοή μου να εισπνεύσεις
φυσικά και ήξερες.
Κι αν κάποιοι δεν ξέρουν
στην ανάσα κατοικούν οι ψυχές.
Έκτοτε
εντός σου διαμένω.
- Έλενα Καραγιαννίδου
Μια φράση κουδουνίζει στο μυαλό μου όλες αυτές τις μέρες: να φτιάξουμε μια νέα ψυχή.
- Γιώργος Σεφέρης
Είναι δύσκολο να ζεις στην αφάνεια.
Να είσαι η σκιά, ενός άλλου ανθρώπου που αγάπησε και κουβαλά ακόμα μαζί του.
Όταν όμως έρθει η στιγμή να είσαι το μοναδικό πρόσωπο της ιστορίας, γιατί βρέθηκε κάποιος που επιτέλους σου αξίζει, πρόσεχε.
Μην βάζεις από μόνος σου τον εαυτό σου δεύτερο.
Επειδή έτσι έμαθες, επειδή έτσι ένιωσες.
Δεν είσαι.
Όταν είμαι χαρούμενη,
Αλλά και όταν είμαι λυπημένη.
Όταν ο κόσμος μου καίγεται,
ή είναι γεμάτος χαρά.
Εγώ θα κάνω πάντοτε το ίδιο πράγμα.
Θα χορεύω.
Η αγάπη θα είναι πάντα εξωφρενική.
Θα σε φέρνει στα άκρα, και μετά θα σε ηρεμεί.
Κάποιες φορές θα την τσαλακώνεις χωρίς να το θες,
Μα στο τέλος θα παίρνει ξανά τη μορφή που λατρεύεις.
Γιατί κανείς δε γεννήθηκε για να αγαπά τέλεια.
Και η αγάπη θα είναι πάντοτε μια όμορφη τρέλα.
Το μόνο μου πρόβλημα,
Ήταν πως πάντα, προσπαθούσα να “φτιάξω” τους ανθρώπους.
Λάτρευα να τους κάνω να νιώθουν τι πάει να πει να πνίγεσαι από αγάπη.
Και ας κατέληγα πάντα στο τέλος, εγώ διαλυμένη.
Όταν τρέμεις στην σκέψη,
Πως αν φύγει, θα χαθείς κι εσύ μαζί του.
Θα διαλυθείς.
Εκεί είναι που καταλαβαίνεις,
πως έχεις βρει τη μεγαλύτερη αδυναμία σου.
Αυτή που σε ολοκληρώνει,
Και ταυτόχρονα μπορεί να σε κάνει χίλια κομμάτια.
Γιατί είμαι από τους ανθρώπους,
Που για κάθε στιγμή της ζωής μου,
Έχω ένα ιδανικό τραγούδι να ηχεί στα αφτιά μου.
Σαν σκηνή.
Βγαλμένη από ταινία.
Και ψάχνουμε να βρούμε τον ρομαντισμό.
Σε μια κοινωνία, που τα λουλούδια θεωρούνται φτωχό δώρο.
Τα ραντεβού οπισθοδρομικά.
Και ένα αληθινό φιλί μέσα στο πλήθος, ντροπιαστικό.
Γιατί ζούμε ακόμα σε έναν κόσμο,
που το μαύρο χρώμα καταδικάζεται,
και το λευκό επευφημείται.
Γιατί ψάχνουμε να βρούμε, την ανωτερότητα ανάμεσα σε δύο χρώματα,
Που όταν πλεχτούν ίσα, φτιάχνουν ένα καινούργιο,πανέμορφο, πλούσιο χρώμα.
Την ανθρωπότητα.
Μα η αλήθεια είναι πως,
Σίγουρα υπάρχει μια ομορφότερη κοπέλα από εμένα εκεί έξω.
Και κάποιος ομορφότερος από εκείνον στον κόσμο.
Πάντα, θα υπάρχει κάποιος ‘’καλύτερος’’ από εμάς.
Είμαστε όμως το ιδανικό ο ένας για τον άλλον.
Και έτσι γνωρίζουμε πως εμείς, είμαστε το τέλειο.
Όχι για όλον τον κόσμο.
Αλλά για την δική μας, αληθινή αγάπη.
Συγγνώμη για τις φορές που νιώθω πως η αγάπη σου για μένα είναι φαινομενική.
Μα βλέπεις,είχα μάθει να μην είμαι ποτέ αρκετή.
Και αυτή, είναι μια συνήθεια που δύσκολα κόβεται.
