#αληθινη φιλια

Τίποτα χειρότερο από έναν εγκληματία που δικάζει άλλον εγκληματία. Εσύ, σκότωσες με όπλο και σαν βρεγμένη γάτα στέκεσαι μπροστά μου, με χαμηλωμένο το βλέμμα. Εγώ, χτυπάω αλύπητα το σφυρί και ουρλιάζω “ΑΙΣΧΟΣ”. Σε δικάζω και σε φτύνω, σε αποκαλώ “σκουλήκι”. Και εγώ, το μεγαλύτερο από όλα τα σκουλήκια, ο αθεόφοβος δικαστής, έκανα έγκλημα σαν εσένα! Σκότωσα, μα εγώ -ακόμα χειρότερα!- πήρα μια ζωή χρησιμοποιώντας τα ίδια μου τα χέρια. Και έχουμε τώρα: ένα φόνο δικό σου με όπλο, και ένα δικό μου με τα ίδια μου τα χέρια. Τι μας κάνει αυτό? Μας κάνει ίδιους εγκληματίες ως προς το αποτέλεσμα, αλλά εγώ είμαι χειρότερος. Κι όμως - αστείο ε?- βρίσκω το κουράγιο να σε δικασω, όσο εγώ κρύβομαι από τον εαυτό μου και βάζω για λίγο κάτω από το χαλί το δικό μου αμάρτημα.

Και κάπως έτσι λειτουργούμε εμείς οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον. Κάπως έτσι μας ερεθίζει η ηθικολογία και κάπως έτσι τρέφουμε το εγώ μας.

Με αγάπη, εγώ.

Η ζήλεια με τη φιλία είναι σαν το κρεμμύδι με τη σοκολάτα. Δεν πάνε μαζί.