#κοινωνία

LIVE

Πρόχειρη αποτύπωση
πρόσφατης εμπνεύσεως

~ Παύλος Γκούλελης

(Instagram@paulgoul)

Όταν σε είδα είπα, ας χάσω τα πάντα σε αυτή τη ζωή,

μα τώρα μου λείπεις ακόμη και εσύ.

Ντροπή…

Θηλιά το σκοινί.

Μίσος,αγάπη, επιτέλους σιωπή

- … - . - - .

Ποιο από τα δύο: Είναι ο άνθρωπος μια από τις γκάφες του Θεού ή ο Θεός μια από τις γκάφες του ανθρώπου;

Νίτσε

Αν λες περισσότερα από αυτά που θέλουν να ακούσουν είσαι περίεργος.

Αν λες λιγότερα από αυτά που θέλουν να ακούσουν είσαι άχρηστος.

Αν λες ακριβώς αυτά που θέλουν να ακούσουν τότε θα σ'αγαπούν και θα σε εκτιμούν και πάντα.

06/12

Τοτε ο μπάτσος σήκωσε το πιστόλι και σημάδεψε τον έφηβο.

Έτσι αβίαστα χάθηκε μια ζωή.

Η μητέρα κλέει. Βράχνιασε από τα ουρλιαχτά.

Ο πατέρας έσπασε το χέρι του όταν βάρεσε τον τοίχο.

Ο φοιτητής αδελφός του σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Νοιώθει κενός.

Η εξάχρονη αδελφή του κοιτάζει απορημένα την οικογένειά της να καταστρέφεται.

Όσον αφορά το μπάτσο, είναι ακόμα ελεύθερους.

Ο έρωτας

Μία μαχαιριά τις οποίας ο πόνος είναι βραχυπρόθεσμος,οξύς και σε τινάζει στον αέρα.

Η αγάπη.

Όταν η πληγή επουλώνετε. Αυτός ο πόνος ο μακροπρόθεσμος πόνος που θα σε ακολουθάει για καιρό.

Οτι απομείνει.

Απλός μια ουλή.

Η αγάπη είναι σαν πίνακας. Πολλά χρώματα συνδυάζονται και δημιουργούν μία πανέμορφη και μοναδική εικόνα.

Όμως όλα τα χρώματα κάποια στιγμή ξεφτίζουν.

Ελπίδα

Η ελπίδα είναι ένα κερί σε ενα σκοτεινό τούνελ, δεν είναι η φωτεινή του έξοδος. Μην κάνεις το λάθος να ακολουθήσεις το κερί γιατί θα χαοθείς και τότε θα σβήσει.

Άπαξ και σβήσει το κερί θα μείνεις μόνος σου στο σκοτάδι ψαχουλεύοντας τους τοίχους μήπως και μπορέσεις να βρεις την έξοδο. Τελικά όμως θα μείνεις εκεί, μόνος σου θα βαλτώσεις και έπειτα θα μαρμαρόσεις. Εκεί ακριβώς που σε άφησε το κερί.

Αν όμως ψάξεις και δεν μπορείς να βρεις τη φωτεινή έξοδο μόνος σου τότε χρειάζεσαι περισσότερα κέρια δηλαδή περισσότερους ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος έχει ένα κερί που ή θα σβήσει ή θα σταματήσει ο άνθρωπος να το χρειάζεται γιατί θα έχει βρει το αληθινό φως.

Είδα τον εαυτό μου με ματωμένα χέρια να ακουμπά τοίχους και αν τους λερώνει

και μετά τη μάνα μου να με βαράει γιατί λέρωσα, όχι γιατί χαρακώθηκα.

Σε καθημερινή βάση, αυτοτραυματίζομαι.

Σε καθημερινή βάση, κόβω τον εαυτό μου με τα ξυράφια του πατέρα μου.

Σε καθημερινή βάση, κάθε δευτερόλεπτο είναι μία ακόμα αποτυχία μου.

Σε καθημερινή βάση, μισώ τον εαυτό μου και ότι αυτός προκαλεί.

Σε καθημερινή βάση, κλαίω στο δωμάτιό μου που είμαι δειλός και δεν μπορώ να αυτοκτονήσω με θάρρος.

Σε καθημερινή βάση, το βράδυ πριν κοιμηθώ βγάζω το περίστροφο με τη μία σφαίρα κάτω από το μαξιλάρι μου, σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια μου, γυρίζω τον μύλο και τραβάω τη σκανδάλη.

Ως τώρα δεν έχει γίνει το καλό .

Και σε αυτό αποτυνχάνω.

Σιχαίνομαι την Ελλάδα που οι άνθρωποι οι οποίοι θα έπρεπε να είναι πίσω από τα κάγκελα είναι πίσω απο τις οθόνες μας.

Θα αφήσω τα όνειρά μου να ταξιδέψουνε ψηλά,

να δημιουργήσουν σε άλλους όνειρα

και να μου επιστρέψουν τα διπλά.

https://youtu.be/AJRViE2_uF0

V for Varna

Ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε.

Παιδία:

Η τελετουργία κατα την οποία θυσιάζονται παιδιά στο βωμό των κατεδαφισμένων ονείρων των γονιών τους.

loading