#ψυχολογικα

Αγαπητέ Ιουνιε,

Είσαι ο πιο αισχρός μήνας γιατί καθε φορά μου βιάζεις το μυαλό, θυμίζοντάς μου ότι η μετάβαση προς την εποχή του καλοκαιριού μου προκαλεί μελαγχολία τον πρώτο καιρό.

Θα σε παρακαλούσα να εξαφανιστείς από τον χρόνο μαζί με την εβδομαδιαία εις το τετράγωνο βρόχα σου.

Όσο και αν μισώ τις τάσεις της εκάστοτε εποχής/ τη μόδα, αγαπώ την επίδραση που έχουν στον κοινωνικό περίγυρο. Ειδικότερα, το πώς εξελίχτηκε η κατάσταση από το “όλα κινέζικα είναι” , “ιου ψωνιζει από το κινεζικό”, “Δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω, Ιάπωνες Κινέζοι Κορεάτες όλοι ίδιοι είναι”, στο “Θέλω να γίνω μια ανθρωπόμορφη Sailor Moon και να παντρευτώ Κορεάτη”.

Υ.Γ. Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα γίνει μόδα η Σκανδιναβική κουλτούρα και θα γεμίσουμε Vikings (Σούπερ ντουπερ μαστ το χαρακτηριστικό κράνος με τα δύο κέρατα)

Υ.Γ. Ή για τη στιγμή που θα κυκλοφορούν όλοι στυλ Ραμσής Β’

Είμαι τόσο καχύποπτη που και αυτό μου φαίνεται ύποπτο

Άνθρωπος- “μαξιλάρι” : Όταν κοντινά σου πρόσωπα ξεσπούν επάνω σου την οργή τους, ενώ ταυτόχρονα είσαι το άτομο που αναζητούν για συναισθηματική υποστήριξη. Παρόμοια με ένα μαξιλάρι που χτυπάς από τα νεύρα σου και σφιχταγκαλιάζεις στον πόνο.

- Με σκέψη, εγώ.

Προσπάθησα να είμαι καλή μαζί σου, αλλά εσύ με τιμωρούσες για την ευαισθησία μου λέγοντας πως “Είσαι μικρή και πρέπει να σκληρύνεις γιατί ο κόσμος είναι σκληρός”

Με έκανες να σε φοβάμαι. Και σε φοβόμουν. Μετά έκλαιγες και αναρωτιόσουν.

Μου απαγορευες. Το δεχόμουν αλλά ζητούσα να το συζητήσουμε. Και πάλι απαγορευες. Έκανα ότι ήθελα στα κρυφά. Το ανακάλυπτες. Μετά έκλαιγες και αναρωτιόσουν.

Τρομοκρατία. Ψυχολογικοί πόλεμοι. Ανασφάλεια. Άδικα ξεσπάσματα σου πάνω μου (γιατί δεν είχες που αλλού). Παραβίαση ιδιωτικότητας. Υποταγή.

Άλλαξα τροπάριο.

Μου φωναζες και άκουγα τραγούδια.

Μου έκανες ελέγχους, αλλά τελικά σε άφηνα να νομίζεις ότι με ελέγχεις. Κόβεις το ένα κεφάλι της Λερναίας Ύδρας και εμφανίζονται άλλα τόσα.

Έκλαιγες και σου έλεγα “ Πρέπει να σκληρύνεις γιατί ο κόσμος είναι σκληρός”.

Προσπαθούσες να με φοβισεις και εγώ μπροστά μου έβλεπα ένα γελοίο τερατάκι από αυτά που ζωγραφίζουν τα μικρά παιδια.

Σου φώναζα πίσω εις τριπλούν.

Σε τρόμαζα εις τριπλούν.

Σε χειραγώγησα εις τριπλούν.

Τα λόγια σου δεν με άγγιζαν για πάνω από μια ώρα.

Όλα σου τα “μην” γίνανε “να ”

Δεν με αγκαλιάζεις πια, δεν με ακουμπάς πια. Γιατί δεν σε αφήνω πια.

Τώρα, μετά από όλα αυτά, είμαι απλώς μια κακιά κόρη. Εσύ, γερασμένη, μετανιωμενη, είσαι μια αδικημένη μάνα. Αλλά δεν είσαι αλλαγμένη. Έτσι. Για να μου θυμίζεις τους λόγους που έγινα κακιά.

Για τα τυπικά, σε αγαπώ. Για τα πραγματικά, προσπαθώ να είμαι τυπική.

Παιδιά κόψτε το αυτό με την ωραιοποίηση των ψυχολογικών προβλημάτων. Δεν υπάρχει τίποτα το ρομαντικό σε αυτό. Κάθεστε και μου πλασαρετε την κατάθλιψη ως αισθητικά ελκυστική λες και είναι βάζο από αυθεντική ιαπωνική πορσελάνη. Οι άνθρωποι που όντως υποφέρουν από αυτό δεν λανσάρουν μόδα και “χοτ τάση της εποχής” ούτε είναι το έκθεμα σας που περιμένουν εσάς καραμαλάκες να κόψετε εισιτήριο στο γκισέ για να θαυμάσετε αυτή την “σκοτεινή ομορφιά”. Δεν είναι κουλ να έχετε ξαφνικά όλοι ψυχολογικά. Δεν είναι personality trait. Ούτε η σχιζοφρένεια και η ψυχοπάθεια είναι απαραίτητα στοιχεία για να το παίζετε καυλιάριδες, τρελιάριδες και πολύ σκληροί για να πεθάνετε. Για ρωτήστε έναν καταθλιπτικό πόσο όμορφος και σκοτεινός νιώθει. Για ρωτήστε έναν σχιζοφρενή αν χρησιμοποιεί τη διαταραχή του ως μέσο αποπλάνησης για μια πολλά υποσχόμενη βραδιά. Όσο εσείς το παίζεται γκομενοι και γκόμενες κάποιοι παλεύουν με τους δαίμονές τους. Και κάτι τελευταίο : μη βγάζετε διαγνώσεις τόσο απλά για τους εαυτούς σας τύπου “ε μαλακα άσε με τώρα έτσι εγώ είμαι σχιζοφρενής δεν χαμπαριάζω”, όταν οι πραγματικοί ειδικοί είναι εκεί έξω. Ψυχολόγοι και ψυχολόγες της οθόνης…

Αν η ηλιθιότητα δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά, ψάχνεις την απάντηση στα ζώδια

Έχω μάθημα κατεύθυνσης στη σχολή μου 6.30 με 9.00 το βράδυ την ώρα που το πανεπιστήμιο αδειάζει και όλοι φεύγουν και νιώθω σαν να ανήκω σε κύκλο μασόνων όπου μελεταμε χειρόγραφα αλχημιστών και σκαλίζουμε αγαλματίδια του Ερμή του Τρισμέγιστου

Με όσο μετάξι και αν ντύσεις ένα γουρούνι, ποτέ δεν θα το κάνεις βασιλιά. Εκεί λοιπόν, που η ευγένεια και ο σεβασμός λείπουν οι δικοί σας καλοί τρόποι περισσεύουν. Στον στάβλο άλλωστε δεν πας με ακριβά παπούτσια, θα τα καταστρέψεις. Μάθετε να μιλάτε την γλώσσα των γύρω σας. Αν θέλετε να παραμείνετε για κάποια ώρα σε ένα αγενές περιβάλλον, μην φέρεστε με ευγένεια. Κανείς δεν θα το εκτιμήσει και θα φαίνεστε και ηλίθιοι από πάνω.

Το βαθυ μίσος είναι η αντανάκλαση μιας αγάπης. Δεν μπορείς να μισήσεις κάποιον που δεν αγάπησες ποτέ. Η αδιαφορία πάλι, είναι η απόδειξη της έλλειψης συναισθήματος.

1. Διαβάστε Μπουκόφσκι και Καζαντζάκη

2. Δείτε ταινίες του Emir Kusturica

3. Βάλτε στη ζωή σας τον διπλό εσπρέσο

4. Να μην σας κόβουν τον αέρα οι ύπουλες γριές που θέλουν να σας κλέψουν ΜΗ ΕΥΓΕΝΙΚΆ τη σειρά

5. Όχι κομπίνες όχι πονηριές εις βάρος κάποιου άλλου, δεν είστε πιο έξυπνοι

6. Από όσα ακούτε να πιστεύετε τα μισά

7. Από όσα διαβάζετε επιλέξτε τι θα πιστέψετε

8. Για τα κοριτσάκια : Αν κάποιος σας χουφτωσει μπορείτε πολύ ωραία και ευγενικά να του αστραψετε μια ξεγυρισμενη σφαλιάρα ή να τον κυνηγησετε με την αρβύλα στο χέρι. Ούτε πολιτισμένες κουβέντες ούτε κλάμα. Από τη στιγμή που έχει απλώσει το χέρι του έχει ήδη παραβεί τα όρια δεν βλέπω τον λόγο για πολιτισμένες ατάκες “δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις” ούτε να μείνετε μόνο στις βρισιές, αλλιώς ας έμενε και αυτός μόνο στις μπηχτές τύπου “είσαι καυλα”.

9. Για τα αγοράκια: Την επόμενη φορά που το έτερο ήμισυ σας το παίξει ιστορία ή σας ταπεινώσει, υπενθύμιστε της ότι η ευαισθησία, τα συναισθήματα και η ανθρωπιά δεν είναι προνόμιο των γυναικών, δεν είναι οι μόνες που πληγώνονται, που πρέπει να τους φέρονται προσεκτικά και να μην τις κακοποιούν, αλλά είναι φυσικό γνώρισμα ΌΛΩΝ και ότι και εσείς έχετε ψυχή δεν είστε από ΑΤΣΆΛΙ.

10. Μην έχετε προσδοκίες από κανέναν

Κοιτάτε το δέντρο και χάνετε το δάσος. Κολλάτε σε λέξεις και αχρηστεύετε την τραγωδία. Ενίοτε, παίρνουν το λόγο αμόρφωτοι και σοδομίζουν κόπους χρόνων. Πολύ συχνά ο κόσμος ψάχνει να έχει κάτι για να ουρλιάζει, έτσι απλά. Ανούσια. Και το χειρότερο όλων, βγαίνουν και φορτώνουν όλες τις άσχημες πράξεις σε “ψυχολογικά προβλήματα” και “ψυχολογικές διαταραχές”. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει κακία στον κόσμο, για όλα ευθύνονται πάντοτε οι νευρώνες του εγκεφάλου. Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς ότι με αυτόν τον τρόπο στοχοποιούνται έμμεσα οι άνθρωποι που όντως βιώνουν ψυχολογικά προβλήματα? Είναι δυνατόν όλες οι εγκληματικές, κακές, προσβλητικές, μη ηθικά ορθές πράξεις να οφείλονται σχεδόν ΠΆΝΤΟΤΕ σε ψυχολογικά προβλήματα ? Αν αύριο κακοποιήσω κάποιον θα δικαιολογήσω την πράξη μου ως εξής: “Φταίει που πέρασα κατάθλιψη. Είναι τα κατάλοιπα αυτά και τώρα βγαίνουν”

Εκτός από τα συναισθήματα, ξέρεις ότι έχεις βρει κάτι ξεχωριστό, αυτό που πάντα έψαχνες, όταν η σιωπή μεταξύ σας δεν είναι άβολη και ο προσωπικός χωρος που χρειάζεται ο κάθε ένας δεν εξαρτάται από τετραγωνικά μέτρα.

Υ.Γ. και σε ενα μικρο κελί να μας είχαν πάλι εγώ θα διάβαζα το βιβλιο μου και εσύ θα άκουγες τη μουσική σου, δίπλα δίπλα και δε θα μας έπνιγε αυτό

Η ζήλεια με τη φιλία είναι σαν το κρεμμύδι με τη σοκολάτα. Δεν πάνε μαζί.

Η καλύτερη ψυχοθεραπεία είναι εγώ και εσύ αγκαλιά κάτω από το ερκοντισιον να βλέπουμε βιντεο για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να καθαρίζεις κάθε είδος ψαριού

Careless whispers ~ Aaron Lewis