Εγώ στα έλεγα

καμιά αγάπη δεν υπάρχει εκεί έξω..!

Δεν έχεις ιδέα πού γυρίζω τελευταία κι αν τις νύχτες μου μόνη περνώ..!

Για μας θα υπάρχει πάντα ακόμα μία βόλτα

Σε αγάπησα η χαζή τόσο παράφορα..!

Στα λογια όλα καλά, στην πράξη όλα σπασμένα.

Έλα γρήγορα.. Σήμερα..

Πάντα την είχαν δεδομένη όμως ποτέ δεν θεώρησε κανέναν δεδομένο..!

Λείπεις και έχει σημασία

Μην επιμένεις να μου λες πως δεν με ‘χεις προδώσει. Για ένα δικό σου τίποτα, τα πάντα έχω δώσει

Κάπου σε μίσησα για να είμαι ειλικρινής.

Ίσως τελικά να μην ήταν τόσο μοναδικό όσο νομίζαμε.

Ίσως να πίστεψα ότι ήσουν αυτό που ήθελα, να πίστεψα ότι σε είχα ανάγκη απλά και μόνο γιατί είχα την ανάγκη να μην νιώθω άλλο, όπως νιώθω τώρα. Κενή.

Ίσως βέβαια εσύ να ήξερες από την αρχή τι συνέβαινε και να βρισκόμουν μόνο εγώ στα σύννεφα.

Ίσως, ίσως, ίσως…θα μάθουμε ποτέ άραγε;

Αν το “Τελος” δεν μπορει να σας εξασφαλίσει αυτο που θελετε σκεφτείτε οτι καπου εκει υπαρχει και μια “Αρχη” που κανουμε απο μονοι μας.

Το μυαλο μου είναι ένας αχταρμάς.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΔΙΝΩ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ.

#mood #sad

Και τι γίνεται όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο σιγουρο και το αβέβαιο;

Πλέον αντί να με γεμίζεις, με αδειάζεις.

Ένα μόνο βραδυ αρκει για να καταστραφούν τα παντα;

Σου έδωσα μια δευτερη ευκαιρία και την πεταξες στα σκουπίδια.

Μην λέτε “κανω υπομονή”, “ξεφτυλιζομαι” να λέτε. Πιο αληθινό ακούγεται.

Ήθελα απλά να εκτιμήσεις το γεγονός ότι δεν σε πλήγωσα οταν θα έπρεπε.

Της αρεσε να παίζει με τη φωτιά

Ποτε δε καταλαβε τον λογο

Μαλλλον έφταιγε που τα έφτανε ολα στα άκρα

Μαλλον έφταιγε που ποτε δεν την ενοιαζε να νιωσει τον πόνο

Κοιτούσε με τις ωρες τη φλόγα να ανάβει

Η θερμότητα και το καψιμο που ένιωθε φαινοντουσαν ανώδυνα

Ένιωθε τόσο κενή πλέον που τιποτα δεν υπήρχε μεσα της να καει

Το μόνο που φοβοταν ήταν τα επόμενα

Λαθος επιλογες

Όνειρα μεγαλα

Μια καρδιά που έψαχνε να αγαπηθεί

Ολα αυτα ήταν αυτή.

Εχεις αναρωτηθεί ποτε, γιατί πραγματικά ακομα μενεις;

Όλοι κάνουν τη ζωή να φαίνεται τόσο εύκολη

Τόσο ευχάριστη

Λες και απλά ξυπνάς και λες “σημερα θα ζήσω”

Ισως εν τελει είναι τόσο εύκολο

Ισως εν τελει εγω το κανω δύσκολο

Θελω κάποιος να ερθει να μου μαθει να ζω.

Κάποιος να μου εξηγήσει

Κάποιος να μου πει

Τι τόσο λαθος έχω κάνει σε τούτη τη ζωή

Ψάχνω απαντησεις

Όπου στραφώ κι όπου κοιτάξω

Κατι θα με κάνει να τρομάξω

Πως γίνεται κανένας να μην ακουει τις φωνές;

Πως γίνεται κανένας να μην έχει απάντηση;

Πως γίνεται κανένας να μη καταλαβαινει;

Ψάχνω το σωστο

Μα ποιος κρίνει ποιο είναι το σωστο και ποιο οχι;

Ψάχνω απαντησεις

Μα όπου στραφείς κι όπου καθίσεις

Ο καθένας θα σου πει κατι διαφορετικό

Ισως τελικα το λαθος να είμαι εγω.

Δε θα συνειδητοποιήσεις ποτέ πόσο άσχημα σου συμπεριφέρθηκε κάποιος, μέχρι τη στιγμή που θα πας να το εξηγήσεις σε κάποιον άλλον.

Και ήρθε η στιγμή που το “τέλος” ήταν οριστικο.

Πως γίνεται ένα μόνο ατομο να σε γεμίζει με τόσες ανασφάλειες;