Είναι και εκείνα τα τραγούδια.

Εκείνα που, όπου κι αν βρίσκεσαι,όπως κι αν είσαι,

Ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος.

Μόνος ή με την αγάπη.

Θα σε γυρνάνε πάντα εκεί.

Σε έναν έρωτα, ένα βράδυ παλιό.

Και γεμίζεις ξανά,

Με όλα εκείνα που σε κατέκλυσαν τότε.

Μονάχα για λίγα λεπτά, πριν παίξει και πάλι ο ήχος του σήμερα.

Όταν σε είδα είπα, ας χάσω τα πάντα σε αυτή τη ζωή,

μα τώρα μου λείπεις ακόμη και εσύ.

Ντροπή…

Θηλιά το σκοινί.

Μίσος,αγάπη, επιτέλους σιωπή

- … - . - - .

Στις νάρκες του Έβρου χτίζεται η ασφάλεια του κάθε ευρωπαίου

06/12

Τοτε ο μπάτσος σήκωσε το πιστόλι και σημάδεψε τον έφηβο.

Έτσι αβίαστα χάθηκε μια ζωή.

Η μητέρα κλέει. Βράχνιασε από τα ουρλιαχτά.

Ο πατέρας έσπασε το χέρι του όταν βάρεσε τον τοίχο.

Ο φοιτητής αδελφός του σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Νοιώθει κενός.

Η εξάχρονη αδελφή του κοιτάζει απορημένα την οικογένειά της να καταστρέφεται.

Όσον αφορά το μπάτσο, είναι ακόμα ελεύθερους.

Κάποιοι όταν βρίσκουν χρόνο σου μιλάνε, άλλοι βρίσκουν χρόνο για να σου μιλάνε. Υπάρχει διαφορά.

Ο έρωτας

Μία μαχαιριά τις οποίας ο πόνος είναι βραχυπρόθεσμος,οξύς και σε τινάζει στον αέρα.

Η αγάπη.

Όταν η πληγή επουλώνετε. Αυτός ο πόνος ο μακροπρόθεσμος πόνος που θα σε ακολουθάει για καιρό.

Οτι απομείνει.

Απλός μια ουλή.

Φοβήθηκα να θυσιάσω αυτο που αγαπούσα και τελικά θυσίασα αυτό που ονειρευόμουν…

Γυρίζω πίσω και βλέπω τη ζωή μου. Κοιτάζω στα μάτια αυτήν τη νεότερη εκδοχή του εαυτού μου που με κοιτά από χαμηλά και της δίνω μία και μόνο μια συμβουλή

“ Ερωτεύσου μαλάκα , ερωτεύσου”

Ένα μόνο βραδυ αρκει για να καταστραφούν τα παντα;