Bir başkasının acısını ıstırabını hissetmeyen insan, hiçbir şeyi değiştirmiyor. İnsan, “Mesulüm o halde varım” diyebilmeli. Bir başkasından, insanların düştüğü sıkıntıdan mesulüm !
Kemal Sayar-Saadettin Ökten / Dünyaya Geldim Gitmeye
yaşayamadıklarımız için yaşını unutan kalemimiz için dudaklarını büken düşlerimiz için sütten kesilmiş öpüşlerimiz için ölelim, ölüm hangimizi daha çok sevecek dilba ? senin anne olma hayalini mi ? benim annesiz kalışımımı sevecek en çok? gözlerini kapatmadan önce ne olur avuçlarına bak orada sana gülen binlerce sen var, korkma sakın. bak benimde korkularıma tüküren binlerce ben var dilba, sokul yanıma lütfen telaşa tekmil durma tekmil tereddüt öncesi tetiği öpme eylemidir yapma, bak etrafına hiç kimse yok tanıksızca ölüyoruz, gülüyoruz ama gözükmüyoruz, ses yankısını yitirdi, yankı tırnaklarını, tırnaklar ise çoktan tutanaklarını dilba, bana bir hikâye anlat içinde beni yaşat son kez, hiç bir hikaye kolayca hükmünü yitirmez senin dilinde, sende duydun mu bu sesi o sesi şu sesi hiç görünmeyen sesleri? sesler gittikçe çoğalıyor sesler çoğaldıkça nefes alışımız azalıyor, saatler diz çöküyor önümüzde, zaman dilsiz orman bakire. takvimlerde isimlerimiz tarifsiz kalır belki, belki de takdirsiz, ölüm saati tespit edilmeyen müstakil bir aşkın gıyabında ölmek ile uyumak arasında kalışımızın kanıtıdır bu gece dilba, sen susarken ağzımın kenarında kenar mahallelere kaçan şiirler şamanizme inanırlar şahını öldürmekle suçlanan piyonlar gibi, tüm sürrealist tablolar camileri müze sanırlar picasso pişman olur dilba dilba ben dilba..
Ne dayanılmaz bir arzudur satırların arasında kaybolmak ve seni hiç tanımayan ama anlayabilecek insanların dünyasına adım atabilmek… Büyüdüm ama hâlâ o günlerden farklı düşünmüyorum: Onca yakınımda olanlar bu denli yabancı olabiliyorsa, neden bilmediğim yerlerde yaşayan birileri bana daha yakın olmasın?
Demokrasi ve mutluluk sıradan ve vasat bir edebiyata yol açar. Harika edebiyat, haksız ve güçlük yaşayan toplumlardan çıkar. Onlarda var olan boşluk yaratıcılıkla doldurulur.
Asla hatırlanmayacak günler yaşayarak geçiyor ömrümüz. Hiçbir değeri olmayan, bomboş günler. Oysaki ömür dediğin o sayılı zaman, insanın sahip olduğu en değerli şey. Heba olup gidiyor…
