Hiç bir dil özlemi taşıyacak kadar güçlü değildir. İnsan bu yüzden özledikçe sessizleşir.

 - La Edri

Bir neslin kayıp çocuklarıyız biz

Kimimiz bir bar köşesinde

Kimimizse cehennemden bozma bir evin köşesinde

Çığlıklarımıza tıkanmış kulaklarla birlikte

Belkide en karanlık gecenin ortasında

Birer birer yitip gitmişiz

Usulca içimize kapanmışız herkesin açıldığı baharlarda

Soluk soluğa uyanılan kabusları uyanıkken yaşamışız

Hikayelerimiz anlatılmamış satırlarla geçiştirilmişiz

Büyümüşüz çocuk olmadan

Ve o koca kalabalıkların ortasından

Yalnızlığımızla beraber sessizce çekip gitmişiz

Soğumuş ellerimiz belki bir buzdan daha çok

Ferlerimizi çalmışlar gözbebeklerimizden

Sığındığımız son limanda bile gemiye alınmamışız

Karanlıklar hoş gelir olmuş gözümüze

Çünkü saklamış bütün taşıdıklarımızı

Ah o taşıdıklarımız ki her baktığımız gözde vurur bizi

Yalpalaya yalpalaya gelmişiz bugüne bir bebeğin adımlarıyla

Halbuki koşarken bize hiç benzemeyip bir o kadar da benzeyenler

Hayat diye bir şeyin altında binlerce nefes feda etmişiz

Yine de hayata dair en ufak bir şey alamamışız ondan

Bir neslin kayıp çocuklarıyız biz

Çok çabalamışız ama yaşayamamışız…

Güçlü olsamda bende insanım. Benim de kaldırabileceklerimin bir sınırı var ve benimde herkes gibi hassasiyete ihtiyacım var. Yalnız başa çıkabilecek güçte olmam, o yalnızlığı yaşamam gerektiği anlamına gelmiyor, tıpkı; Yaramı her önüme gelene açmadığımın kanamadığım anlamına gelmediği gibi.

Baba, gitme.

Gitmeseydin seni
başkalarında aramazdım.

Sevdiğim adamlara kocaman
anlamlar yüklemek zorunda
kalmazdım.

Korkularımdan kaçmazdım.

Senin korkusuz, gururlu ve
asil kızın olarak kalırdım.

Bana bir masal bile
anlatmadın baba.
Ben bu yüzden hayatım boyunca
hiç hayal kuramadım.

Ve sen bunu bilmelisin çocuk,Geçmişim hiç azalmayan hep artan bir yük gibi omuzlarımda taşıyamıyorum.Ben bu yükü kaldıramıyorum,geçmişin tozunu silemiyorum,bu ağırlığı taşıyamıyorum.Yoruldum yeterince.Ruhumda bedenimde taşıyabileceğim acılardan kat be kat acılar taşıdı.Yazıyorum sadece yazıyorum,yazarak acımı bastıramıyorum,sadece bir süreliğinede olsa susturuyorum.Yaralarım sen gittiğin günden beri kabuk bağlamadı,seni hatırladığım anda sızlıyor,kanıyor.Benim canım acıdıkça senin canını acıtasım geliyor,benim yaralarım kanadıkça,senin acılarını kanatmak istiyorum. Ama yapamıyorum neden mi? Çünkü,belki de hala… Neyse ya boşver…Bunu da içime atayım,söyleyemediğim herşey birikti ya içim de zaten.

Samimi olan siz değilsiniz, gülüşünüz.

00:14

Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm…

– Küçük İskender

00:14

Bu gece gün doğana kadar sarılmak lazım eğer gecenin kaderiyse yalnızlık…

– Fatih Alıç - Devrik Cümleler (Gereklilik)