Δεν ξέρω αν ήμουν καλό ή κακό παιδί φέτος και κατά πόσο αξίζω το δώρο σου. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι η ζωή δεν ήταν τόσο καλή όσο περίμενα απέναντι μου το έτος που σε λίγο τελειώνει. Ένα πέπλο θλίψης και στεναχώριας υπήρχε συνέχεια γύρω μου και με όποιον τρόπο και να προσπάθησα  να το διώξω, αυτό παρέμενε στην θέση του και όλες οι ελπίδες μου έπεφταν στο κενό. Δεν θα αναλύσω περισσότερο τις δυσκολίες και τα εμπόδια που είχα να αντιμετωπίσω γιατί εσύ θα ξέρεις καλύτερα αν όντως με παρατηρούσες.

Αυτό που ξέρω σίγουρα ότι μέσα σε αυτή τη χρονιά πάλεψα με δαίμονες που ένας μικρότερος εαυτός μου δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί. Βρέθηκα και αντιμετώπισα καταστάσεις τις οποίες στο παρελθόν δεν είχα σκεφτεί ότι μπορεί να μου συμβούν. Μπορεί να έκλαψα, μπορεί να σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά δεν το έκανα. Οι μήνες περνούσαν, το 2017 τελειώνει και εγώ είμαι ακόμα εδώ. Το χαμόγελο μπορεί να είναι ψεύτικο αλλά είναι υπάρχει. Τα δάκρυα μπορεί να τρέχουν αλλά δεν το ξέρει κανείς.  Και καμιά φορά νομίζω ότι αυτό είναι που έχει την μεγαλύτερη σημασία. Να συνεχίζεις να προχωράς, να προσπαθήσεις ακόμα και αν δεν υπάρχει επιτυχία στην διαδρομή σου αλλά μόνο αγκάθια που σε πονάνε.

Η χρονιά τελειώνει και δεν ξέρω αν ήμουν καλό παιδί. Ξέρω, όμως, ότι ήμουν ένα παιδί που έμαθε να κάνει το μειονέκτημα πλεονέκτημα. Ακόμα κι αν το κεφάλι του ήταν γεμάτο με αρνητικές σκέψεις, αυτό έμαθε να δρα και να συμπεριφέρεται θετικά. Και αυτό πλέον έχει γίνει η δύναμη του. Η χρονιά τελειώνει και όσο δύσκολη κι αν ήταν δεν με πικραίνει πια. Θα την σκέφτομαι στο μέλλον και ξέρω ότι επιβίωσα και από αυτά.

Εγώ, Άγιε Βασίλη, θα ζητήσω το δώρο μου και αν πιστεύεις ότι μου αξίζει, να μου το φέρεις. Θέλω το νέο έτος να έχω πιο όμορφες μέρες. Μέρες στις οποίες δεν θα χρειάζεται να κρύψω ή να προσποιηθώ τίποτα. Επιζητώ καλύτερους ανθρώπους γύρω μου αλλά και να γίνω κι εγώ ένας καλύτερος άνθρωπος για αυτούς. Επιθυμώ αγάπη, να  δώσω απλόχερα και να πάρω άλλη τόση.

Αλλά ακόμα κι αν δεν μου τα δώσεις εσύ, θα κάνω τα πάντα για να τα αποκτήσω μόνη μου. Το υπόσχομαι.

Με εκτίμηση

Letter for a Britney Spears fan pen pal

I’ve never met a penpal who liked Britney like me and also I don’t think I’ve ever seen someone a Britney themed letter so here it is! Includes Spanish soft-spoken voiceover and lofi beats.

BUTTERFLY THEME LETTER

Looking for penpals

Hello! My name is Sara and I’m 21 years old.

✨ I’m Spanish

✨ My main interest is singing and listening to music

✨ I also like dancing, watching anime, reading about historical figures, mythologies or spiritual stuff like tarot. I also like writing and composing songs, and video editing ️

✨ Some of my fav singers/bands are Marina Diamandis, Britney Spears, My Chemical Romance or Mamamoo.

✨I enjoy media such as PJO, Haikyuu or Genshin Impact.

✨ I would want my penpals to be 18-24 and from all over the world.

✨ I’m studying Japanese and I know a bit of French and Italian .

Hoy… hoy soy… soy una ilusión; soy el encuentro entre mi imaginación y una realidad que se empeña en demostrar que aquí estoy. Al tiempo… al tiempo me voy, como quien a perdido esa ilusión entre su imaginación y aquella realidad que se empeña en demostrar que no existe. Mañana… mañana no se, pues mañana es una palabra de cuatro letras, un cristal quebrado y una sinfonía de dos simples notas… quizá suene, quizá… quizá no llegue…

_______________________

Today… today i am… today i am an illusion. Am the encounter between my imagination and reality that is committed to prove that I’m here. Time … in time, I’m gone, like someone who has lost that illusion between his imagination and the reality that is determined to prove that it not exists. Tomorrow … not tomorrow, because tomorrow is a four letter word, a broken crystal and a symphony of two simple notes… it may sound, perhaps… perhaps it may not come …

Words are elusive, but still I grasp at them. Like my pain, they will be neither clear nor coherent. 

 Dear Family,

Tears continue to leak from my eyes for Orlando. Anguish has been washed all over my face. I’m convinced that numb is a feeling, for I’ve felt it far too often. The singular queer and trans deaths we have known over the years have been like daggers, but this was an explosion and my heart weeps for you and for myself. I long for souls that I never knew personally.

This tragedy has been a great reminder. As someone who’s had the privilege to be out as queer since 14, this senseless act has reminded me of those days of fear. Days when the suffocation of silence outweighed the risk of being bold. Days when I second guessed saying who I really was. When I worried about being abandoned and alone. Before I knew that all you existed.

Read more.

I’m not good at constantly messaging you or calling you to keep in touch. I don’t live in the same country as most of my close friends and family. But that doesn’t mean I forgot about you or don’t care about you anymore.

I am constantly reminded of you when I play pool, when i drink beer, when i introduce myself with the nickname you gave me, when i’m watching spirited away or pixar movies, when im high, when i see your favorite munchies, when i make guac, when i dont have anyone to do our secret handshake with, when im alone.

You are a part of my life as much as when you are by my side as when you are far away. Memories with you follow me everywhere i go, and i relive each memory everytime i remember it.

THAT is why even after a loooong ass time of not seeing each other, it still feels like we were never apart. THAT is why we are best friends.

It doesn’t matter if I don’t hear from you for a month, 6 months, or a year. The next time I see you, it would start from exactly where we left off, except we’ll have billion things to catch up to.

your best friend,
Killme Shithole (dont ask why)

“this is not my last letter to you—

our correspondence continues

even though you no longer have an address”

Gabriela Melinescu