#αποφθεγματα

Ψιθύρισε μου πάλι στο αυτι ,

Ο,τι σε τόσο χρόνο δεν έχει υποθεί

Και άσε να απελευθέρωσω από τα δεσμά

Ο,τι δεν σου εξέφρασα παλιά

Να ταν τα χείλη σου ωκαιανοι

Να ταξιδεύω τη λιακάδα

Και αν φουρτουνίαζαν αυτοί

Σιωπηλά θα έστυβα αστερια

Να χαμογελάς στα δυο μου χέρια

_κανένας_

Έχω νιώσει οργασμό όταν με κράτησες από το χέρι .

_κανένας_

Τα συναισθήματα μου σου ανοικουν

Τρύπιες οι αγκαλιές

Που δεν έχουν το άγγιγμα σου

_κανένας_

Όσο με κομπλαρεις εσυ δεν με έχει κομπλάρει κανεις.

_κανένας_

Βόλτες μπερδεμένες γυρεύοντας σε

Βόλτες ανίκανες να νικήσουν τη σκιά

Βόλτες που ζηλεύουν το άγγιγμα σου

Βόλτες που αγναντεύουν τη δική σου ματιά

Βόλτες σε βόλτες να γυρεύω

Βόλτες με βόλτες να καρτερώ

Βόλτες σε βόλτες ξενυχτάω

Μήπως σε κάποια βολτα να σε δω

_κανένας_

Θα γίνεις η μούσα και εγώ ο ποιητης;

Να σου πω κάτι ;

Και εμένα μου αρεσεις

Ποσό καιρο θα αφήσουμε τα συναισθήματα

Θα παίζουν κρυφτο;

_κανένα_

Έχει μια μαγική ικανότητα η άνοιξη να ανθίζει λουλούδια και συναισθήματα να σε κάνει να ονειρευεσαι και να περιμένεις ,

-σου ανήκω και μου ανήκεις σου ψυθιριζω

-το ξέρω ~~~

-είναι το μυστικό μας

-δεν είναι μόνο αυτό

-τι είναι ;

-ότι όπου και να είμαι εσυ θα είσαι πάντα εσυ, το δικό μου εσυ, το δικό μου , το επτασφράγιστο μυστικό μου..

_κανένας_

Ας κλείσουμε την αιωνιότητα σε μια στιγμη

Φίλα με με θέα το φεγγάρι

Μια μέρα μόνο εγώ και εσυ

Άσε τις καρδιές να πουν ότι κρύφτηκε στο σκοτάδι

_κανένα_

Άρπαξε μια τρίχα από το φεγγάρι

Και ένα χαμόγελο από τον ήλιο

Έντυσε την αμουδια με πεφταστέρια

Τοποθέτησε στα μάτια ρουμπίνια

Με σμαράγδια ζωγράφισε καρδιά

Μα τι να κανεις ο άνθρωπος το μήλο ζήλεψε

Και τον παράδεισο αποχαιρέτησε μελαγχολικά

_κανένας_

Οι Κυριακές μια συνηθισμένη Δευτέρα , ένα δωμάτιο με κουρτίνες να κρυφοκοιτάζουν στην ερημιά , ένας μεγάλος καθρέφτης που αντικατοπτρίζει έναν τοίχο , και ένας τοίχος που χωρίζει μια καρδιά

_κανενας_

Υ.Σ : μια εκδρομή , Μ.Χ

Αδειάζει πλεον η γειτονιά

Γέλια ηχούν ξενικά

Από κάποιους που γνωρίζονταν καλά

_κανένας_

Πάντα λείπει ένας ήλιος μια βροχερή μέρα

Να μην ξεχάσω σκούφο να φοράς στα χιόνια

Την άνοιξη να φτιάχνεις τα πιο όμορφα μπουκέτα

Και το καλοκαιρι να μην ξέρεις τι ώρα θα γυρνάς

Το χαμόγελο σου λείπει από την δίκη μου μέρα

Αληθεια ποσό ωραία χαμογελάς

Ανάβεις φωτιά σε μια μόνο κουβέντα

Ζακέτα μην βάλεις στη βολτα που θα είναι για εμάς

_κανένας_

Και αν τα άφησες πίσω, εδώ και εκεί τα περασμένα

Αν και εμειναν, μένουν , κάπου έδω κοντά σε μένα

Και αν πηγε 3 η ώρα 3 και κάτι

Πάντα, μάλλον κάποιες βραδιές, ίσως, να επιλέγει η αγαπη

_κανένας_

Εύχομαι το μόνο που θα χάσουμε να είναι λίγος χρόνος ακόμη

_κανένας_

~Και από τους χίλιους εαυτούς μου

κράτησα αυτό που έχουν κοινό

το πως νοιάζονται για σένα~

_κανένας_

Πως γινεται να βάφεις με χρώμα τη γκρι μου μέρα με ένα καλημέρα;

_κανένας_

Μιλήσαμε για σένα

Η εκδρομή

Η κλειδαριά

Τα γέλια

Τα ποτά

Οι λεμονάδες

Οι βόλτες

Τα φιλιά

Και το αστέρι μας

Φεγγάρι μου ώρες ατέλειωτες στα μάτια μου μια στιγμη , μα όταν τα άνοιγα δεν ήσουν εκεί

Μαζί σου ήμουν εγώ, μαζί μου ήσουν εσυ

Τώρα απλά δυο καλοι ηθοποιοί

_κανένας_

Όλοι μου λένε ότι τους ξέχασα

Αλλά κανεις από αυτούς δεν με θυμάται

_κανένας_

Από μακρυά και αγαπη-μένει/οι, διαλέγεις

_κανένας_