#mutsuz

LIVE

Ve sen bunu bilmelisin çocuk,Geçmişim hiç azalmayan hep artan bir yük gibi omuzlarımda taşıyamıyorum.Ben bu yükü kaldıramıyorum,geçmişin tozunu silemiyorum,bu ağırlığı taşıyamıyorum.Yoruldum yeterince.Ruhumda bedenimde taşıyabileceğim acılardan kat be kat acılar taşıdı.Yazıyorum sadece yazıyorum,yazarak acımı bastıramıyorum,sadece bir süreliğinede olsa susturuyorum.Yaralarım sen gittiğin günden beri kabuk bağlamadı,seni hatırladığım anda sızlıyor,kanıyor.Benim canım acıdıkça senin canını acıtasım geliyor,benim yaralarım kanadıkça,senin acılarını kanatmak istiyorum. Ama yapamıyorum neden mi? Çünkü,belki de hala… Neyse ya boşver…Bunu da içime atayım,söyleyemediğim herşey birikti ya içim de zaten.

“Neden mutsuzsun”? dedi.“Mutsuz değil, beceriksizim” dedim. Sizin gibi mutlu

“Neden mutsuzsun”? dedi.“Mutsuz değil, beceriksizim” dedim. Sizin gibi mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum, hepsi bu…

- Paul Auster


Post link
loading