#edebiyat
Üstâd Ahmed Arif der ya;
“Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı,
daha ustaca ve korkusuz yaşarım.
Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem…”
Ve ekler;
“gözlerinden öperim"
“Hiç bilmediğim dilde anlatır mısınız bana aşkı..
"Aşk gördüğünü sevmek mi ?
Yoksa görmeden varlığıyla yaşamak mı?
"Yarı parçan"Diyor
Ahmet Arif mektubunun sonunda.
"Yarı parçan”
Sanırım bu , sevmekten çoook ötesi!.
Bu dünyadan bir Ahmet Arif geçti Saygıyla.
~
Ahmet Arif
#AhmetArif
Yoruldum bu dünyaya kafa tutmaktan
Yanıldım çoğu zaman iyi sandığımdan .!
~
Seçil Oğuz
Artık insanlar
Huzur dışında herşeye sahip..
İçlerinde bir fırtına
Bakışlarında güvensizlik
Ve yürekleri dört duvar..
Teşekkürler Hayat
Tam istediğin gibiyiz bu aralar…
Güvensiz,
Nedensiz,
Hissiz,
Kimsesiz,
Sessiz,
Sedasız,
Tepkisiz
İsteksiz…
Çağın vebası:
Mutsuz insanlar ama mutlu fotoğraflar..!
~
Kaan Murat Yanık
Sevdiği kadar sevilmiyor insan. Özlediği kadar özlenmiyor.
Ve yalnız ölünce değil, işi bittiğinde de unutuluyor insan..!
Bazı şeyler var o andan sonra hatırlanmıyor bile ,
Bazı şeyler de var ki,
Unutmak istesende unutulmuyor ömrünce …
Telafisi mümkün olan kırgınlıklar
Kalıyor içinde en fazla cumadan pazara ,
Bazı kırgınlıklarda varki ,
Kalıyor içinde ömrünce
Gömülüyor mezara seninle birlikte …!
~
AHRÂZ SNR
“Ağlama cehennem, öteki dünyadaki unvan sahipleri, devlet büyükleri, yüksek yargıçlar, zenginler hep sana gelecekler !”
Cehennemde ateş olmasına sevinmeliyiz, çünkü bu ateşin verdiği bedensel acıyla ruhların acısını bir an olsun unutabilirler.
Ben ömrümde aşk nedir bilmedim.
Üstü Kalsın / Cemal Süreya
“Daha ne yapardım, aklım nelere yeterdi; çocukluğumdan beri şu kaderim böyle olmasaydı.”
Dostoyevski
“Bu, şeytanın Tanrıyla boy ölçüşmesi; dövüş alanı olarak insanın kalbini seçmiş.” -Dostoyevski/Karamazov Kardeşler
Hayatıma girdiğin günü bilmeyecek kadar önemsememiştim seni tanıdığım ilk günü. Umursamaz bir tavırla yaklaştım sana, bir zaman sonra en ağır kalp ağrım olacağını bilmeyerek. Gözlerin.. Ah o gözlerin içinde boğulmam için beni koşar adımlarla kendine çeken kara okyanusun. Sanki içine girsem o kapkara suyu berrak bir geleceğe bularım umuduyla sana koştuğum gözlerin. Çok derin anlamları olan bir adam için fazla mı küçüktüm ? Peki sen beni benden çalacak kadar büyük müydün ? Öyle olmalıydın ki şu geldiğim hale bir kılıf uydurabileyim sevgili. Sevgiyi bilmeyecek kadar küçüğünüm senin, lakin sende sevgiyi öğrenmeyi vücudunun en derinlerine kadar hissedecek kadar aşık. Sahi neydi bizi bu kadar birbirimize tutsak eden ama aramıza hep bir hücre koyan yasak ? Aşkımız mı, tutkumuz mu yoksa imkansızlığa olan vurgunluğumuz mu ? Özlem sevgili, özlem. Asla bitmek tükenmek bilmeyen ateşler var yüreğimde, bedenimde. Her anım seni ister, her hücrem seni arzular oldu yokluğunda veyahut varlığında. Dediğim gibi değişmez bende ki varlığın olsan da olmasan da. Çünkü sen hep benim içimdesin, belki basit bir cümle bu ama yüreğimde basitleştiremeyecek kadar büyük bir arzu var. Sonu belli bir hikaye ama yine olsa yine yine YİNE sevgilim. hoşcakal
