Baba, gitme.

Gitmeseydin seni
başkalarında aramazdım.

Sevdiğim adamlara kocaman
anlamlar yüklemek zorunda
kalmazdım.

Korkularımdan kaçmazdım.

Senin korkusuz, gururlu ve
asil kızın olarak kalırdım.

Bana bir masal bile
anlatmadın baba.
Ben bu yüzden hayatım boyunca
hiç hayal kuramadım.

Gurur aşkı ziyan etmez. Gurur varsa aşk yoktur. Ama.. Aşk gururu yerle bir eder. O meşhur “gurur aşkı ziyan eder” lafı yanlış. Aşk, gururu ziyan eder…

Sen giderken ardından sessizce bakıcam..

Ben yine salağı oynayacam..!

Bazen de sen gidersin

Vazgeçtiğin için değil

Değmedikleri için..

Ne denmeli bilemiyorum ama hiç daha önceden bu kadar uzun süre sessiz kaldığımı ve sustuğumu hatırlamıyorum. Halimi açıklayabileceğim tek bir kelime bile yok. Birazcık olsun anlaşılmak için bunca üzüntüye, yıpranmaya, hırpalanmaya gerek var mıydı sahiden?

İçim soğudu. Ne oldu tam olarak bilmiyorum ama bu hissi başka türlü anlatamıyorum. Sadece içim soğudu. Yani, içim şey oldu böyle, eksildi gibi oldu. Kendime dair umudum bir tık daha azaldı. Neden derseniz, ben de bilmiyorum. Üzüldüm ama. Belli etmedim ama, çok üzüldüm.

“Benimle bir ömür geçer mi ki?”