#γραφω

Είναι σχεδόν 5 το πρωί και αισθάνομαι έναν πόνο στο θώρακα όταν ξυπνάω εξαιτίας το ότι δεν έχω πλέον την ασφάλεια του.

Τον αγαπάω κυριολεκτικά ..

Βασικά,δυνατός είσαι όταν δεν έχεις την ανάγκη να πεις σε κάποιον τα προβλήματα σου γιατί προτιμάς να τα αντιμετωπίσεις μόνοςσου.

Όταν είσαι αρκετός από ένα άτομο τότε είσαι αφοσιωμένος μόνο σε αυτό.

Αντίθετα όταν είσαι άδειοςκοιτάς τριγύρω σου διαφορετικά άτομα.

Για να βρεις κάτι καλύτερο από αυτό..

Ήσουν εκεί όταν δεν ήταν κανένας άλλος.

Άρα για αυτό σε ευχαριστώ..

Μου είναι πιο εύκολο να εκφράζομαι γραπτώς παρά σε ανθρώπους..

Κοιτάτε το δέντρο και χάνετε το δάσος. Κολλάτε σε λέξεις και αχρηστεύετε την τραγωδία. Ενίοτε, παίρνουν το λόγο αμόρφωτοι και σοδομίζουν κόπους χρόνων. Πολύ συχνά ο κόσμος ψάχνει να έχει κάτι για να ουρλιάζει, έτσι απλά. Ανούσια. Και το χειρότερο όλων, βγαίνουν και φορτώνουν όλες τις άσχημες πράξεις σε “ψυχολογικά προβλήματα” και “ψυχολογικές διαταραχές”. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει κακία στον κόσμο, για όλα ευθύνονται πάντοτε οι νευρώνες του εγκεφάλου. Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς ότι με αυτόν τον τρόπο στοχοποιούνται έμμεσα οι άνθρωποι που όντως βιώνουν ψυχολογικά προβλήματα? Είναι δυνατόν όλες οι εγκληματικές, κακές, προσβλητικές, μη ηθικά ορθές πράξεις να οφείλονται σχεδόν ΠΆΝΤΟΤΕ σε ψυχολογικά προβλήματα ? Αν αύριο κακοποιήσω κάποιον θα δικαιολογήσω την πράξη μου ως εξής: “Φταίει που πέρασα κατάθλιψη. Είναι τα κατάλοιπα αυτά και τώρα βγαίνουν”