#γρεεκ ποστ

Είναι δύσκολο να ζεις στην αφάνεια.

Να είσαι η σκιά, ενός άλλου ανθρώπου που αγάπησε και κουβαλά ακόμα μαζί του.

Όταν όμως έρθει η στιγμή να είσαι το μοναδικό πρόσωπο της ιστορίας, γιατί  βρέθηκε κάποιος που επιτέλους σου αξίζει, πρόσεχε.

Μην βάζεις από μόνος σου τον εαυτό σου δεύτερο.

Επειδή έτσι έμαθες, επειδή έτσι ένιωσες.

Δεν είσαι.

Η αγάπη θα είναι πάντα εξωφρενική.

Θα σε φέρνει στα άκρα, και μετά θα σε ηρεμεί.

Κάποιες φορές θα την τσαλακώνεις χωρίς να το θες,

Μα στο τέλος θα παίρνει ξανά τη μορφή που λατρεύεις.

Γιατί κανείς δε γεννήθηκε για να αγαπά τέλεια.

Και η αγάπη θα είναι πάντοτε μια όμορφη τρέλα.

Το μόνο μου πρόβλημα,

Ήταν πως πάντα, προσπαθούσα να “φτιάξω” τους ανθρώπους.

Λάτρευα να τους κάνω να νιώθουν τι πάει να πει να πνίγεσαι από αγάπη.

Και ας κατέληγα πάντα στο τέλος, εγώ διαλυμένη.

Όταν τρέμεις στην σκέψη,

Πως αν φύγει, θα χαθείς κι εσύ μαζί του.

Θα διαλυθείς.

Εκεί είναι που καταλαβαίνεις,

πως έχεις βρει τη μεγαλύτερη αδυναμία σου.

Αυτή που σε ολοκληρώνει,

Και ταυτόχρονα μπορεί να σε κάνει χίλια κομμάτια.

Και ψάχνουμε να βρούμε τον ρομαντισμό.

Σε μια κοινωνία, που τα λουλούδια θεωρούνται φτωχό δώρο.

Τα ραντεβού οπισθοδρομικά.

Και ένα αληθινό φιλί μέσα στο πλήθος, ντροπιαστικό.

Γιατί ζούμε ακόμα σε έναν κόσμο,

που το μαύρο χρώμα καταδικάζεται,

και το λευκό επευφημείται.

Γιατί ψάχνουμε να βρούμε, την ανωτερότητα ανάμεσα σε δύο χρώματα,

Που όταν πλεχτούν ίσα, φτιάχνουν ένα καινούργιο,πανέμορφο, πλούσιο χρώμα.

Την ανθρωπότητα. 

Μα η αλήθεια είναι πως,

Σίγουρα υπάρχει μια ομορφότερη κοπέλα από εμένα εκεί έξω.

Και κάποιος ομορφότερος από εκείνον στον κόσμο.

Πάντα, θα υπάρχει κάποιος ‘’καλύτερος’’ από εμάς.

Είμαστε όμως το ιδανικό ο ένας για τον άλλον.

Και έτσι γνωρίζουμε πως εμείς, είμαστε το τέλειο.

Όχι για όλον τον κόσμο. 

Αλλά για την δική μας, αληθινή αγάπη.

Συγγνώμη για τις φορές που νιώθω πως η αγάπη σου για μένα είναι φαινομενική.

Μα βλέπεις,είχα μάθει να μην είμαι ποτέ αρκετή.

Και αυτή, είναι μια συνήθεια που δύσκολα κόβεται.

Και να ξυπνώ μέσα στη νύχτα.

Να απλώνω το χέρι μου στη διπλανή θέση του κρεβατιού,

Νομίζοντας πως κοιμάσαι κοντά μου.

Μα δεν είσαι εκεί.

Και ίσως αυτή, να είναι η μεγαλύτερη δυστυχία μου.

Το αγόρι, για το οποίο έγραφα τα πρώτα μου ερωτικά ποστς σε αυτόν τον λογαριασμό πριν δύο χρόνια, ήρθε πριν λίγες μέρες κάτω από το σπίτι μου να μου πει ότι του αρέσω και θέλει να είμαστε μαζί.

Υπάρχει ελπίδα φίλοι!

Δεν είμαι το κορίτσι των ονείρων σου

Ούτε ο έρωτας της ζωής σου

Το έκανες αρκετά κατανοητό αυτό

Θα είμαι όμως το κορίτσι που θα σκέφτεσαι κάποια μέρα οταν βλέπεις τα κύματα της θάλασσας και θα εύχεσαι να γυρίσω πίσω όπως κάνουν αυτά κάθε φορά που φεύγουν

Και εκεί, στο σημείο που με φίλησες για πρώτη φορά θα συνειδητοποιήσεις το λάθος σου γιατί εγώ δεν θα γυρίσω.

Δεν είναι το τελος του κόσμου

Δεν είναι η μεγαλύτερη θλίψη

Είναι απλά ένα αγόρι

Ένα αγόρι που δεν θέλει να είναι μαζί μου

Και έχω περάσει πολύ πιο δύσκολα από αυτό

Λέω ψέματα στον εαυτό μου

Δεν είμαι ερωτευμένη πια μαζί του

Δεν με νοιάζει που δεν τηλεφώνησε ποτέ

Ελπίζω μια μέρα να τα πιστέψω

Ελπίζω μια μέρα να μην είναι ψέματα πια

Μια μέρα όχι μακρινή

Μακάρι να μην είχα πλύνει ποτέ αυτά τα σεντόνια, να είχαν ακόμα την μυρωδιά σου και να κοιμόμουν κάθε βράδυ αγκαλιά με το άρωμα σου.

Ή μάλλον, μακάρι να μην είχες φύγει ποτέ. Να ξάπλωνες ακόμα σε αυτά τα σεντόνια και να μύριζε συνέχεια όλο το σπίτι “εσύ”.

Δεν με θέλει πια.

Αλλά πλέον, δεν με νοιάζει.

Πλέον με θέλω εγώ.

Πλέον έχω επιλέξει εγώ τον εαυτό μου και θέλω άτομα κοντά μου που δεν με ξεπερνάνε τόσο εύκολα.

Συγγνώμη που σε άφησα

αλλά έμαθα ξαφνικά να αγαπάω τον εαυτό μου

και συνειδητοποίησα την αξία μου

και είναι πολύ περισσότερη από ότι μου έδινες εσύ

δεν γίνεται να παρακαλάω για την προσοχή σου

ή για το ενδιαφέρον και τα συναισθήματα σου

δεν αξίζω τόσο λίγο

δεν με αγαπάω τόσο λίγο

Κάποιες φορές εύχομαι να μην σε είχα γνωρίσει ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να σε ξεχάσω τώρα. 

Μα εξήγησε μου πώς γίνεται αυτό, να σε βλέπω μια μέρα και να σε σκέφτομαι εκατό.

Δεν μπορείς να λες ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου και μετά να συμπεριφέρεσαι σαν να μην σε νοιάζει.
Αν δεν μπορείς να συμβαδίσεις τα λόγια σου με τις πράξεις σου, σταμάτα να μιλάς.

Μαμά, μακάρι να ήξερες πόσο περήφανη για μένα θα ήθελα να σε κάνω. Μακάρι να ήξερες πόσο στεναχωριέμαι που δεν τα καταφέρνω…