#λογια ψυχης

LIVE

Είναι σχεδόν 5 το πρωί και αισθάνομαι έναν πόνο στο θώρακα όταν ξυπνάω εξαιτίας το ότι δεν έχω πλέον την ασφάλεια του.

Τον αγαπάω κυριολεκτικά ..

Βασικά,δυνατός είσαι όταν δεν έχεις την ανάγκη να πεις σε κάποιον τα προβλήματα σου γιατί προτιμάς να τα αντιμετωπίσεις μόνοςσου.

Αφήστε τους ανθρώπους να ζουν με τα θέλω τους και μην μπαίνετε εμπόδιο μέσα σε αυτά.


  • Γιατί στην τελική τα θέλω της ψυχής κερδίζουν και όχι τα θέλω του κόσμου.

Κερδίζουν μόνο όμως όταν πρόκειται για αληθινά.

Αυτό που δεν ξέρεις πως να περιγράψεις αυτό το χάος που συμβαίνει μέσα σου είναι μπέσα ένα από τα χειρότερα συναισθήματα.

Αναμνήσεις με εσένα δεν ξεχνιούνται…

Αναμνήσεις με εσένα θυμίζονται…

Απρόσωπα τέρατα, σκυφτά και δίχως ελπίδα,

είμαστε και θα'μαστε αν δε δραπετεύσουμε όλοι απ'την ίδια παγίδα.

Όταν όλοι σε παρατήσουν και δεν σου μήλα κανένας. Μηλα με τον εαυτό σου προσπάθησε να τον καταλάβεις. Πολλές φορές ξεχνάμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας και στηριζόμαστε μονο στο να μας καταλάβουν οι άλλοι .Κουφενόμαστε απο τους ψιθύρους των γύρω μας και δεν ακούμε τα ουρλιαχτά του εαυτού μας.



Άκουσε τον. Κατάλαβε τον.

Η χάρη που ‘χει το έλεος δεν επιβάλλεται, στάζει σαν τη γλυκιά βροχή απ΄τον ουρανό πάνω στο χώμα: είναι διπλά ευλογημένο· βλογάει κι αυτόν που δίνει κι αυτόν που παίρνει: είναι των κραταιών το κραταιότερο· ταιριάζει του θρονιασμένου ρήγα πιο καλά απ’ το στέμμα του· το σκήπτρο του έχει δύναμη εξουσίας πρόσκαιρης, αλλά το έλεος είναι πάνω απ’ το σκηπτρούχο κύρος, είναι ιδιότητα του ίδιου του Θεού και η γήινη εξουσία μοιάζει πιο πολύ με θεία όταν το έλεος συνοδεύει τη δικαιοσύνη. Λόγιασε τούτο, πως με της δικαιοσύνης την πορεία δεν θα 'βλεπε κανείς μας σωτηρία.

Ο έμπορος της Βενετίας: William Shakespeare

•"Μήπως η ζωή ήταν πιο όμορφη με περισσότερα κυκλάμινα και δροσερές σταγόνες και λιγότερη ασφάλεια;“•

Το βότσαλο ταξιδεύει, Μαρία Ιωαννίδου.

Αναμονη

Σε περιμενω.Μην ρωτας γιατι.Μην ρωτας γιατι περιμενει εκεινος που δεν εχει τι να περιμενει και ομως περιμενει.

Γιατι σαν να παψει να περιμενει ειναι σαν να παυει να βλεπει,σαν να παυει να κοιτα τον ουρανο,σαν να παυει να ελπιζει,σαν να παυει να ζει.

Αβασταχτο ειναι….Πικρο ειναι να σιμωνεις αργα στ’ακρογιαλι χωρις να εισαι ναυαγος ουτε σωτηρας παρα ναυαγιο.

—Μ.Λουντεμης

loading