Άνθρωπος- “μαξιλάρι” : Όταν κοντινά σου πρόσωπα ξεσπούν επάνω σου την οργή τους, ενώ ταυτόχρονα είσαι το άτομο που αναζητούν για συναισθηματική υποστήριξη. Παρόμοια με ένα μαξιλάρι που χτυπάς από τα νεύρα σου και σφιχταγκαλιάζεις στον πόνο.
Ορκίζεσαι σε χαρτιά φαγωμένα απ'το σαράκι της ορθόδοξης λογικής και μου κουνάς το μολυσμένο σου δάχτυλο στη μούρη. Νομίζεις θα με υπνωτισεις αλλά εγώ μετράω τις φουσκάλες στην ματωμένη πληγή σου. Εσύ έσπασες του διαβόλου το πόδι και φύτεψες τον σπόρο του φόβου στο κεφάλι κάθε καημένης ,βουτηγμένης στο αλεύρι , νοικοκυράς. Έχωσες το μαστίγιο στο χέρι του φουκαρά που κατουράει τα παντελόνια του στο σκοτάδι και τον διέταξες να μην ξαναδακρύσει, αφού για κάθε δάκρυ του άλλαζες και μια ορμόνη. Προλαβαίνεις να μου χαρίσεις ένα θεαματικό χαρακίρι πρώτου η γάγγραινα ανταλλάξει το αμαρτωλό σου χέρι, με ένα συγχωροχάρτι για τα μάτια των πονόψυχων
Μετά το χθεσινό πιοτό, ξυπνήσαμε παρέα. Ένας ζεστός καφές μπήκε ανάμεσα μας, όχι όμως να μας χωρίσει αλλά για να μας ενώσει. Μας έδωσε την ευκαιρία να κοιταχτούμε στα μάτια, να φωνάξουμε για άλλη μία φορά αυτά που μας πνίγουν. Έστριψες το τσιγάρο σου, μου χαμογέλασες γλυκά και μου μίλησες. Εγώ, ενώ κατέβαζα τον καπνό, σου απάντησα, δεν έχει σημασία τι. Δεν μιλούσε το μυαλό μας, δεν χρειάστηκε να κουράσουμε τα χείλη μας, ούτε να γελάσουμε ευγενικά με την εξυπνάδα που θα έλεγε ο άλλος. Μέσα στην σιωπή τα βλέμματα μας μπλέχτηκαν και είπαν περισσότερα από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να πούμε. Ο καπνός τύλιξε τον χρόνο, το βλέμμα σου με μάγεψε. Καλημέρα.
Για δες δύο πλέμπες πως ξορκίζουν τη μιζέρια που τα αρπαχτικά θέλουν να επιβάλλουν. Ξέρεις ότι τα πρότυπα του “ανθρωπάκου” τα κρατούσα μακριά, από τα γεννοφάσκια μου (Ο Βίλχελμ Ράιχ θα ήταν περήφανος για μένα). Είθε να περιπλανηθουμε αλλοπρόσαλλοι, προβληματισμένοι, με ένα τσιγάρο και ένα αναψυκτικό ο κάθε ένας στο χέρι, μέχρι τα κουφάρια που σέρνουμε να μας προδώσουν για τη θέα που έχουν τα ραδίκια ανάποδα.
Το “εμεις” είναι καλό όταν αφορά μια κατάσταση, ενέργεια, πράξη που περιλαμβάνει πάνω από 1 άτομο. Όταν το “εμεις” και το γ πληθυντικό ρηματικο πρόσωπο αφορά 1 άτομο κάτι πάει λάθος
Έστω ότι έχεις μια πεταλούδα στη χούφτα σου. Αν την σφίξεις για να την κρατήσεις κοντά σου οπωσδήποτε, εκείνη θα πεθάνει. Αν όμως την αφήσεις ελεύθερη και δεν της μπλοκαρεις τις διεξόδους εκείνη μπορεί να φύγει, όταν όμως ξαναγυρίσει θα είναι πραγματικά δική σου
[ Έβλεπα Daria στην πρώτη Λυκείου, το συστήνω ανεπιφύλακτα]
Και αύριο που θα ξυπνήσεις, μην το πεις στον ήλιο. Μην του πεις ότι τα παιδιά του υποφέρουν. Εκείνος δίνει το φως του σε κάθε ον, γενναιόδωρος και δίκαιος πατέρας. Δεν ξέρει όμως πόσες αχτίδες κοστίζει να πονάς. Και αν ήξερε να είσαι σίγουρος πως θα τις έδινε. Βλέπεις, τα παιδιά του κυρίευσε η κατάθλιψη. Τα έπνιξε στο βούρκο της. Τα χειραγωγησε να μισησουν τους εαυτούς τους, να ξεχάσουν τον ήλιο. Μα εκείνος δεν τα λησμονησε ποτέ, κάθε πρωί τα καλωσόριζε σε μια ακόμα μάχη. Και αυτά προσεύχονταν να μην τον ξαναντικρισουν. Όταν πια έβλεπαν ότι οι προσευχές τους δεν πιάνανε τόπο, παίρνανε την κατάσταση στα χέρια τους. Τσακιζαν τα κορμιά τους. Παραμορφωναν με σφαίρες τα πρόσωπα τους. Έκοβαν τη ζωή τους στη μεση με ότι έβρισκαν. Καταπιναν χημειες. Κρεμούσαν τα σώματα τους και πολλά ακόμη. Και είναι γεγονός ότι η πιο καταθλιπτικοί, αυτοκτονούν το πρωί. Γιατί μοιάζει ατελείωτο βασανιστήριο. Γιατί δεν μπορούν πια να χορέψουν στο ρυθμό της αβάσταχτης ρουτίνας. Γιατί στο φως της ημέρας όλα φαίνονται και η αλήθεια δεν κρύβεται. Αύριο που θα ξυπνήσεις, μην πεις στον ήλιο πόσο δύσκολα σου είναι.
Κόψτε αυτή την καραμέλα “ε εγώ βλέπω ντοκιμαντέρ με serial killers για να κοιμηθώ, νομίζεις θα σε φοβηθώ?!?!?!”. Οκευ, και η μάνα μου βλέπει Αγγελική Νικολούλη για να κοιμηθεί αλλά αν εξαφανιστώ δε θα είναι και πολύ ψύχραιμη.
Εκτός από τα συναισθήματα, ξέρεις ότι έχεις βρει κάτι ξεχωριστό, αυτό που πάντα έψαχνες, όταν η σιωπή μεταξύ σας δεν είναι άβολη και ο προσωπικός χωρος που χρειάζεται ο κάθε ένας δεν εξαρτάται από τετραγωνικά μέτρα.
Υ.Γ. και σε ενα μικρο κελί να μας είχαν πάλι εγώ θα διάβαζα το βιβλιο μου και εσύ θα άκουγες τη μουσική σου, δίπλα δίπλα και δε θα μας έπνιγε αυτό
