Και το ερώτημα είναι :

Αφού αγάπησες κάποιον/κάποια τόσο πολύ, έδωσες τα πάντα, μυαλό και καρδιά. Υπάρχει περίπτωση αυτόν τον άνθρωπο να τον ξεπεράσεις ποτέ;;;

Έχεις φτάσει ποτέ σε σημείο να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα που από το άγχος να βάζεις συνέχεια τα κλάματα; να σου χαλάει η διάθεση χωρίς λόγο, να μην έχεις καθόλου αυτοπεποίθηση στον εαυτό σου και να πιστεύεις ότι θα τα πας χάλια και να αγχώνεσαι ακόμη πιο πολύ;

Εε λοιπόν εγώ το έπαθα..

Ξέρει κανείς εκεί έξω λύση για αυτό;

Ούτε εγώ είμαι τέλεια. Μακάρι να είχα αυτοπεποίθηση, να μην με ένοιαζε τι λένε οι άλλοι. Αλλά το παλεύω.

❤️

Είναι δύσκολο να ζεις στην αφάνεια.

Να είσαι η σκιά, ενός άλλου ανθρώπου που αγάπησε και κουβαλά ακόμα μαζί του.

Όταν όμως έρθει η στιγμή να είσαι το μοναδικό πρόσωπο της ιστορίας, γιατί  βρέθηκε κάποιος που επιτέλους σου αξίζει, πρόσεχε.

Μην βάζεις από μόνος σου τον εαυτό σου δεύτερο.

Επειδή έτσι έμαθες, επειδή έτσι ένιωσες.

Δεν είσαι.

Το μόνο μου πρόβλημα,

Ήταν πως πάντα, προσπαθούσα να “φτιάξω” τους ανθρώπους.

Λάτρευα να τους κάνω να νιώθουν τι πάει να πει να πνίγεσαι από αγάπη.

Και ας κατέληγα πάντα στο τέλος, εγώ διαλυμένη.

Όταν τρέμεις στην σκέψη,

Πως αν φύγει, θα χαθείς κι εσύ μαζί του.

Θα διαλυθείς.

Εκεί είναι που καταλαβαίνεις,

πως έχεις βρει τη μεγαλύτερη αδυναμία σου.

Αυτή που σε ολοκληρώνει,

Και ταυτόχρονα μπορεί να σε κάνει χίλια κομμάτια.

Γιατί είμαι από τους ανθρώπους,

Που για κάθε στιγμή της ζωής μου,

Έχω ένα ιδανικό τραγούδι να ηχεί στα αφτιά μου.

Σαν σκηνή.

Βγαλμένη από ταινία.

Και ψάχνουμε να βρούμε τον ρομαντισμό.

Σε μια κοινωνία, που τα λουλούδια θεωρούνται φτωχό δώρο.

Τα ραντεβού οπισθοδρομικά.

Και ένα αληθινό φιλί μέσα στο πλήθος, ντροπιαστικό.

Γιατί ζούμε ακόμα σε έναν κόσμο,

που το μαύρο χρώμα καταδικάζεται,

και το λευκό επευφημείται.

Γιατί ψάχνουμε να βρούμε, την ανωτερότητα ανάμεσα σε δύο χρώματα,

Που όταν πλεχτούν ίσα, φτιάχνουν ένα καινούργιο,πανέμορφο, πλούσιο χρώμα.

Την ανθρωπότητα. 

Μα η αλήθεια είναι πως,

Σίγουρα υπάρχει μια ομορφότερη κοπέλα από εμένα εκεί έξω.

Και κάποιος ομορφότερος από εκείνον στον κόσμο.

Πάντα, θα υπάρχει κάποιος ‘’καλύτερος’’ από εμάς.

Είμαστε όμως το ιδανικό ο ένας για τον άλλον.

Και έτσι γνωρίζουμε πως εμείς, είμαστε το τέλειο.

Όχι για όλον τον κόσμο. 

Αλλά για την δική μας, αληθινή αγάπη.

Είχα έναν άνθρωπο.

Έναν άνθρωπο που δεν ήταν δικός μου.

Έναν άνθρωπο που ήταν εκεί για μένα.

Και την ίδια στιγμή απουσίαζε.

Ένα άνθρωπο που μου έταζε αγάπη.

Και σε ένα βράδυ τα έπαιρνε όλα πίσω.

Έναν άνθρωπο, που με φιλούσε κάνοντας την καρδιά μου να σφίγγεται.

Και να σπάει όταν καταλάβαινε πως το φιλί κρατούσε μόνο μια βραδιά.

Έναν άνθρωπο που μιλούσε για αγάπη και πόνο.

Μα δεν καταλάβαινε ποτέ την σημασία τους.

Έκανε όνειρα για τον άνθρωπο που θα του έδινε όλη του την αγάπη.

Και προκαλούσε πόνο σε όσους τον αγαπούν.

Έναν άνθρωπο που πήρε όση αγάπη δεν του άξιζε.

Και ακόμα την αναζητά σε ξένα πρόσωπα.

Είχα έναν άνθρωπο.

——————————————————————

Γραμμένο το 2018. Πόσο αλλάζει η ζωή και τα συναισθήματα ενός ανθρώπου τελικά, στη διάρκεια του χρόνου. Όφειλα να το μοιραστώ μαζί σας.

Ένα χέρι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Ένα σώμα αγκαλιασμένο με το δικό μου.

Και μια ανάσα να μου ψιθυρίζει πως η καρδιά είναι στη θέση της, κοντά στο άλλο της μισό.

Και αυτό για εμένα,είναι το ιδανικότερο βράδυ.

Και να ξυπνώ μέσα στη νύχτα.

Να απλώνω το χέρι μου στη διπλανή θέση του κρεβατιού,

Νομίζοντας πως κοιμάσαι κοντά μου.

Μα δεν είσαι εκεί.

Και ίσως αυτή, να είναι η μεγαλύτερη δυστυχία μου.

Θα τα έχω καταφέρει…

Μα το πιο στενάχωρο,

Είναι πως όλοι είναι βαθιά κρυμμένοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο.

Καταδικάζουν το κακό,

Αλλά γνωρίζουν.

Γνωρίζουν καλά πως όλα όσα πατάνε στα πλήκτρα και σχηματίζουν λέξεις,

Απευθύνονται και στον ίδιο τους τον εαυτό.

Και έρχονται εκείνες οι στιγμές που δεν αντέχεις άλλο.

Χτυπάς κόκκινο.

Γιατί όσο και να κρατάς, ακόμα όλα πέφτουν και σπάνε.

Ναι,θα το περάσεις.

Ναι, όλα κάποια στιγμή θα αλλάξουν.

Θα φτιάξουν με κάποιο τρόπο.

Όμως είναι οι φορές αυτές,

Που θέλεις απλά να ουρλιάξεις.

Η αγάπη, δεν έχει να κάνει με την τύχη.

Ποτέ δεν είχε.

Δεν υπάρχει το «δεν είχα την τύχη να αγαπήσω ή να αγαπηθώ».

Έχει να κάνει με τη θέληση και την ικανότητα.

Το κατά πόσο θέλεις να παραδεχθείς ότι στο πρόσωπο που έχεις απέναντι σου βρίσκεις την αγάπη,

αλλά και πόσο ικανός είσαι, να του παραδόσεις την ψυχή σου.

Δύσκολο να νιώθεις μόνος.

Δύσκολο, να είσαι μόνος.

Είναι και εκείνα τα τραγούδια.

Εκείνα που, όπου κι αν βρίσκεσαι,όπως κι αν είσαι,

Ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος.

Μόνος ή με την αγάπη.

Θα σε γυρνάνε πάντα εκεί.

Σε έναν έρωτα, ένα βράδυ παλιό.

Και γεμίζεις ξανά,

Με όλα εκείνα που σε κατέκλυσαν τότε.

Μονάχα για λίγα λεπτά, πριν παίξει και πάλι ο ήχος του σήμερα.

Και είναι φορές που χάνω ξανά τον εαυτό μου.

Για μια στιγμή, τα μάτια μου κοιτάζουν το κενό.

Δε μπορώ να κλάψω.

Κι ας νιώθω τον κόμπο να δένει.

Το σκοτάδι μου, έρχεται στην επιφάνεια,

Και εγώ πρέπει να του κλείσω την πόρτα.

Και όσο κι αν μεγαλώσω,

όσο κι αν συνεχίσω να υπάρχω σε μια γκρίζα πραγματικότητα.

Θα ονειρεύομαι για πάντα την αγάπη όπως μου την εμάθε η Disney.

Και οι πόλεις θα ερημώσουν για δεύτερη φορά.

Η ζωή θα μπει στην σίγαση και το μυαλό θα αρχίσει να φωνάζει.

Το σπίτι θα μοιάσει φυλακή, και το έξω τρόμος.

Και κάπου εκεί, σταματά η ελευθερία.

Δε μπορώ να ενώσω όλα τα σπασμένα κομμάτια σου.

Μα μπορώ να αγαπήσω, όλα αυτά που εσύ δεν αγαπάς στον εαυτό σου,

Και να τον αγαπήσεις μέσα από τα δικά μου μάτια.

Δε μπορώ να σου δώσω πίσω όση αγάπη σου πήραν.

Αλλά να σου χαρίσω περισσότερη από την δική μου.

Και έτσι, περπατάμε μαζί.

ελπίζω να είναι όμορφα εκεί που είσαι
ο ήλιος να λάμπει
και να έχεις μια ωραία μέρα

και θέλω τότε μόνο να με σκέφτεσαι
όταν έχει λιακάδα
όχι όταν βρέχει ή κάνει κρύο

να με σκέφτεσαι στις όμορφες μέρες
γιατί και εμείς μόνο τέτοιες είχαμε

Δεν είμαι το κορίτσι των ονείρων σου

Ούτε ο έρωτας της ζωής σου

Το έκανες αρκετά κατανοητό αυτό

Θα είμαι όμως το κορίτσι που θα σκέφτεσαι κάποια μέρα οταν βλέπεις τα κύματα της θάλασσας και θα εύχεσαι να γυρίσω πίσω όπως κάνουν αυτά κάθε φορά που φεύγουν

Και εκεί, στο σημείο που με φίλησες για πρώτη φορά θα συνειδητοποιήσεις το λάθος σου γιατί εγώ δεν θα γυρίσω.

Δεν είναι το τελος του κόσμου

Δεν είναι η μεγαλύτερη θλίψη

Είναι απλά ένα αγόρι

Ένα αγόρι που δεν θέλει να είναι μαζί μου

Και έχω περάσει πολύ πιο δύσκολα από αυτό

Δεν με θέλει πια.

Αλλά πλέον, δεν με νοιάζει.

Πλέον με θέλω εγώ.

Πλέον έχω επιλέξει εγώ τον εαυτό μου και θέλω άτομα κοντά μου που δεν με ξεπερνάνε τόσο εύκολα.

Συγγνώμη που σε άφησα

αλλά έμαθα ξαφνικά να αγαπάω τον εαυτό μου

και συνειδητοποίησα την αξία μου

και είναι πολύ περισσότερη από ότι μου έδινες εσύ

δεν γίνεται να παρακαλάω για την προσοχή σου

ή για το ενδιαφέρον και τα συναισθήματα σου

δεν αξίζω τόσο λίγο

δεν με αγαπάω τόσο λίγο

Αύριο θα πάω σε ψυχολόγο

Και απλά έχω φουλ άγχος και ήθελα κάπου να το πω

F u c k

Μάθαμε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας,

μέσα από στιχάκια.

Εμπιστοσύνη - Κοροϊδία

0 - 1

Μάντεψε ποιός θα κερδίσει.

Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.

Οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι, είναι οι πιο πληγωμένοι.

Με κάνει χαρούμενη

Κορίτσι μου αν η πίπα ήταν γλυκό

Θα είχες πάθει ζάχαρο.

2ο Λύκειο Αλίμου.

I need my fucking life back.

Εε; Τι λέει; Είσαι;