#kitap blog
bir nesnenin değerini belirleyen, o nesnenin ne işe yaradığı değil, o nesnenin etrafını çevreleyen duygusal çağrışımlardı.
alain de botton - romantik hareket
onlar yarının dünyasını ister istemez yaratmaktadırlar. her adımda geri çekilmek istemeleri ve tutarsızlıkları en güçlü çelişkileri, boşluklarıdır. çünkü yaratmakta oldukları bu dünyanın kendilerini içine almayacağını içgüdüsel olarak bilmektedirler.
christopher caudwell - yanılsama ve gerçeklik
mimarlar ne gerek sana, tek bir marangoz yeter. çünkü yeni bir saraya değil, bir çukura gitmektesin.
brecht - kafkas tebeşir dairesi
birinin sizden vazgeçmesinin nedeni, aslında sizi onun nazarında farklı bir yere koyan kişisel imgenizi öldürmenizdir. yani sizi tahayyül ettiği karakterden uzaklaşmanız, sizi bir zamanlar vazgeçilmez kılan şeyi kendi elinizle öldürmenizdir.
alain de botton - romantik hareket
zorluk çıkartan biri olmaktansa aptal gibi görünmeyi tercih ettim.
kjersti skomsvold - hızlandıkça azalıyorum
aşk bilgiyi rehavete sokar; yeniden uyanan bilgi aşkı öldürür.
cioran - çürümenin kitabı
kerem et aklından çıkarma beni
karacaoğlan
‘yanmak’, 'yakmak’, 'sönmek’ bunlar kötü fiiller. anneannem 'ışığı dinlendir’ derdi. kötü fiiller, ocağını söndürmek. 'ışığı dinlendir.. ışığı uyandır.. ’ nasıl bir gönül terbiyesiydi anneannemin ki?
selim ileri - yarın yapayalnız
uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir.
iyi bak kendine, yaşıyorsun. benim ruhum öldü.
brecht - sophokles'in antigone'si
değersiz de olsa bir şeysiniz siz, o yüzden, hiçbir şey olmamayı bilemezsiniz.
marguerite duras - parkta
yığınla bilgileri ona zeka bahşetmedi.
umberto eco - antik yunan
bence kötülük, bir tür salaklıktan başka bir şey değil.
brecht - sezuan'ın iyi insanı
kafasında, kendini küçük görmenin boş bir gurura dönüştüğü bir çeşit lusifer var - suçunun büyüklüğünün gururu.
brecht - günlükler
onlar inanır ama ilgilenmez; ben ilgilenirim, ama inanmam.
alberto manguel - borges'in evinde
ne diye bocalıyorsun, ah ruhum? niçin sırılsıklam yanakların gözyaşlarından
seneca - medeia
benzer şekilde, sokrates'in çirkin bir yüz ve beden içinde güzel bir ruhu vardır. görünüşü onun gerçek doğasına uymaz. sahte görünüşler ile hakiki gerçeklik arasındaki çatışmayı gösterir.
emily wilson - sokrates'in ölümü
beni sevdiğin zaman
yeşil kadife tüylü bir geyik
ormanda su içiyor
sana tutunuyordum, kopardın.
ayfer tunç - dünya ağrısı
neden mutsuz olmak için bunca uğraş veriyordu?
jonathan lear - mutluluk, ölüm ve ýaşamın artakalanı
![loading](images/loading.gif)