#γκρεκζ
Αν το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθούσε να “βγάλει” ανθρώπους κι όχι ευνουχισμένους νέους όλα θα ήταν διαφορετικά.
Αυτοί οι άνθρωποι στο tumblr που λατρεύουν τα βιβλία, την μουσική, την ποίηση, τον καλό κινηματογράφο, το εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο, τον τρυφερό έρωτα, τα αστέρια, τις αγκαλιές, την ειλικρίνια, την αγάπη. Αυτοί οι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι πού κρύβονται στον έξω κόσμο; Αυτοί οι άνθρωποι γιατί δεν συναντάνε ο ένας τον άλλο;
Η Ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά.
T. S. Eliot, 1888-1965, Βρετανός ποιητής
Αλλαγές.
Είναι επίφοβες θα έλεγα.
Στο ενδιάμεσο ξεχνάς ποιος είσαι, που ήσουν και που πας.
Ξεχνάς την άνεση της σταθερότητας, την γαλήνια παύση.
Όταν έχεις σταθμεύσει κάπου, αυτό το κάπου καθορίζει κι εσένα.
Τι κι αν έχεις πέσει μέσα στο χώμα, τι κι αν στον ουρανό πετάς.
Ξέρεις.
Κι αυτή η σιγουριά για το που βρίσκεσαι σε ανακουφίζει.
Επαναπαύεσαι στην οικειότητα που σου χαρίζει η αδράνεια.
Χαρά ή λύπη, επούλωση ή πονος, δεν έχει σημασία.
Σε βλέπεις.
Είσαι εκεί σταθερά.
Εισαι η χαρά ή εισαι ή λύπη, είσαι το χώμα ή εισαι ο ουρανός.
Αφήνεις το σώμα σου ελεύθερο να σέρνεται ή να πετάει δίχως να σκεφτεσαι.
Θες να συρθείς, θες να πετάξεις.
Θες να ξέρεις την κατάστασή σου.
Η άγνοια είναι αυτή που σε τρομάζει.
Ο φόβος πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα σταματήσεις να βλέπεις σκοτάδι και τα μάτια σου θα τυφλωθούνε από το φως.
Ο φόβος της υπέρμετρης πτώσης από τα σύννεφα στο έδαφος.
Σε φοβίζει η αλλαγή, σε φοβίζει το καινούργιο, είτε είναι καλύτερο είτε είναι χειρότερο.
