Μπορείς.

Μπορείς να γράψεις, να τραγουδήσεις, να κλάψεις, να αγαπήσεις, να ζωγραφίσεις, να γελάσεις, να εκφραστείς, να μαγειρέψεις, να μιλήσεις, να τσακωθείς, να αγκαλιαστείς, να απογοητευτείς, να ερωτευτείς, να δημιουργήσεις, να νιώσεις, να ζήσεις. Κι εσύ είσαι στο instagram.

Όχι δεν είναι η ζωή ούτε μικρή ούτε άδικη. Εμείς είμαστε αχάριστοι.

Ερωτεύεστε;

Πάτε σε βιβλιοθήκες; Βρίσκετε ενδιαφέρον σε κάποιον από το βιβλίο που κρατάει; Φλερτάρετε πρόσωπο με πρόσωπο; Ανταλλάσετε τηλέφωνα; Λέτε αυτά που νιώθετε; Χαμογελάτε; Κοιτάτε τ’ αστέρια; Αγκαλιάζεστε σφιχτά; Φιλιέστε πρώτα με το βλέμμα κι ύστερα με τα χείλη; Ερωτεύεστε σαν άνθρωποι; Ή σαν instagramers?

Η κατεύθυνση που διαλέγει ο καθένας στο λύκειο δεν απογυμνώνει την προσωπικότητα του. Δεν σημαίνει ότι κάποιος διαλέγει μία κατεύθυνση επειδή είναι καλός μόνο στα μαθήματα της κατεύθυνσης αυτής. Σαφώς και ο καθένας τείνει σε κάποια επιστήμη περισσότερο, όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει κανείς να είναι απόλυτος, να θεοποιεί την επιστήμη του και να υποτιμάει τις υπόλοιπες. Είναι αδύνατο και ανούσιο να συγκριθούν 2,3 ή 4 επιστήμες μεταξύ τους. Δεν υπάρχει ανώτερη ή κατώτερη επιστήμη. Η γενική γνώση είναι αναγκαία όμως η εξιδεικευμένη αποτελεί θέμα προτίμησης. Τα παιδιά της θεωριτικής δεν είναι χαζά. Τα παιδιά της θετικής δεν είναι αγράμματα. Το να χαρακτηρίζει κάποιος έναν άνθρωπο ως χαζό/έξυπνο, μορφωμένο/αμόρφωτο με μοναδικό κριτήριο την κατεύθυνση που ακολουθεί είναι εντελώς παράλογο. Η κατεύθυνση είναι επιλογή, όχι μονόδρομος. Καλό θα ήταν να μην υποτιμάει κανείς καμία επιστήμη.

Εξάλλου ας μη ξεχνάμε ότι:

Πρώτον αν ήταν όλοι στραμμένοι μόνο στην θεωριτική πιθανότατα να πεθαίναμε νεώτεροι, να μην είχε κάνει βήματα προόδου η ιατρική και ο άνθρωπος να απειλούταν.

Και δεύτερον ολόκληρη η ανθρωπότητα θα “τρώει” ραδιενέργεια για πόσους ακόμη αιώνες επειδή ένας Χημικός δεν είχε ανθρωπιστική παιδεία.

Μην ανταλλάσετε instagram, ανταλλάξτε τηλέφωνα.

Αυτοί οι άνθρωποι στο tumblr που λατρεύουν τα βιβλία, την μουσική, την ποίηση, τον καλό κινηματογράφο, το εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο, τον τρυφερό έρωτα, τα αστέρια, τις αγκαλιές, την ειλικρίνια, την αγάπη. Αυτοί οι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι πού κρύβονται στον έξω κόσμο; Αυτοί οι άνθρωποι γιατί δεν συναντάνε ο ένας τον άλλο;

28η Οκτωβρίου 1940.

Γιορτάζει η Ελλάδα. Γιορτάζουν οι Έλληνες.

Σήμερα γιορτάζουμε την άρνηση του έθνους για υποταγή. Άνθρωποι θυσιάστηκαν. Έχασαν την ζωή τους. Άνθρωποι απλοί, όπως όλοι μας. Άνθρωποι με όνειρα, με οικογένειες. Άνθρωποι ήρεμοι, αγνοί, αξιόπιστοι και θαρραλέοι. Άνθρωποι έχασαν τα πάντα προκειμένου να μη χαθεί η πατρίδα. Στο χώμα που εμείς πατάμε για να πάμε για καφέ, χύθηκε το αίμα τους, παραδώθηκε η ψυχή τους.

Γιορτάζει η Ελλάδα. Μία χώρα ,που σε αντίθεση με πολλά έθνη, γιορτάζει την έναρξη του πολέμου και όχι την λήξη του. Γιορτάζουμε την ένταξη μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αντίσταση στην υποταγή. Γιορτάζουμε το γεγονός ότι τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 όταν ο Ιταλός Πρέσβης Εμανουέλ Γκράτσι με τελεσίγραφο ζήτησε από τον τότε πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά να αφήσει τον ιταλικό στρατό να καταλάβει στρατεύματα εντός Ελλάδος, ο Ι. Μεταξάς είπε “Ε τότε, κύριοι, έχουμε πόλεμο”.

Την επόμενη χρονιά, 28 Οκτωβρίου 1941, ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε κατοχή, ενώ ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει, Έλληνες γιόρτασαν την ημέρα εκείνη στο κεντρικό κτίριο και τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο καθηγητής Κων/νος Τσάτσος αρνήθηκε να διδάξει με αποτέλεσμα να απολυθεί.

Το στενάχωρο δεν είναι τόσο ότι αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν, όσο το ότι εμείς, εμείς οι νεοέλληνες, τα παιδιά των ηρώων, δεν γνωρίζουμε τι γιορτάζουμε. Δεν γνωρίζουμε ποιός είπε το όχι, σε ποιόν το είπε, γιατί το είπε, τι ακολούθησε.

Επιλέγουμε να μη μαθαίνουμε την ιστορία μας ή να μη της δίνουμε βάση υποστηρίζοντας ανόητες απόψεις όπως: “Αυτά ανήκουν στο παρελθόν εμείς κοιτάμε μπροστά”, “Αφού όλοι πέθαναν τι μας νοιάζει;”.

Κανένα ίχνος σεβασμού, καμία ευγνωμοσύνη. Στην είσοδο του Άουσβιτς υπάρχει μια επιγραφή που λέει «Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».

Χρόνια Πολλά Ελλάδα!