#γκρικς

LIVE

Φίλε έχω συνειδητοποιήσει πως είμαι απότουςανθρώπουςπου έχουνσταθεράενώπαράλληλααληθινάσυναισθήματα με αποτέλεσμα να υπάρχει αφοσίωση σε ένα μονάχα συγκεκριμένο άτομο.


Νταφακ αυτό εν μέρει δεν δηλώνει μόνο σπανιότητα είδους στις μέρες μας,αλλά και πόνο όταν δεν βλέπεις την ίδια ανταπόκριση από τον άλλον.

Βέβαια και όμορφο ταυτοχρόνως είναι γιατί γνωρίζεις το μέσα σου με μια σιγουριά απόλυτη και κυρίως νιώθεις.

Έχω βαρεθεί να

Μην με κατανοούν δικοί μου άνθρωποι

Να ανέχομαι πιέσεις

Και χειρότερα να αισθάνομαι μόνη.


Αυτά τα λέει όλα,κουράστηκα μπέσα δεν έχω ανταποδώσεις παρά μόνο δυσαρέσκειες.

Περιμένω να αγαπήσουν το χάος μου, ενώ εγώ χαρακτηρίζω τον εαυτό μου χάος.

Είναι πολλά πέρα απο αυτά που σου δείχνω

Είναι γρατζουνιές, είναι πληγες που με πέθαναν

Είναι που αναζητώ να αναστηθώ απο αυτές

Μέσα απο την ίδια διαδικασία.

Δείξε μου σε παρακαλω πως υπάρχουν

Πολλά περα από αυτά που σου δείχνω.

-Αναστασία Π. (@sxetika-asxeth)

Μα τα αγκάθια της δεν πλήγωναν τον κόσμο γύρω της…

Τα έμπηγε μέσα της για να μην πληγώνει τον κόσμο γύρω της…

Στο μεθύσι μου λες κάθε ατάκα του ανθρώπου ακούγεται ρομαντική, κι είναι η καρδιά του ποιητή κι όχι η ζωή του που λέει γράψε.

solmeister- Το Βράδυ Εκείνο Έβρεχε Κρύσταλλα

Μπορείς.

Μπορείς να γράψεις, να τραγουδήσεις, να κλάψεις, να αγαπήσεις, να ζωγραφίσεις, να γελάσεις, να εκφραστείς, να μαγειρέψεις, να μιλήσεις, να τσακωθείς, να αγκαλιαστείς, να απογοητευτείς, να ερωτευτείς, να δημιουργήσεις, να νιώσεις, να ζήσεις. Κι εσύ είσαι στο instagram.

Όχι δεν είναι η ζωή ούτε μικρή ούτε άδικη. Εμείς είμαστε αχάριστοι.

Αν το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθούσε να “βγάλει” ανθρώπους κι όχι ευνουχισμένους νέους όλα θα ήταν διαφορετικά.

Ερωτεύεστε;

Πάτε σε βιβλιοθήκες; Βρίσκετε ενδιαφέρον σε κάποιον από το βιβλίο που κρατάει; Φλερτάρετε πρόσωπο με πρόσωπο; Ανταλλάσετε τηλέφωνα; Λέτε αυτά που νιώθετε; Χαμογελάτε; Κοιτάτε τ’ αστέρια; Αγκαλιάζεστε σφιχτά; Φιλιέστε πρώτα με το βλέμμα κι ύστερα με τα χείλη; Ερωτεύεστε σαν άνθρωποι; Ή σαν instagramers?

Η κατεύθυνση που διαλέγει ο καθένας στο λύκειο δεν απογυμνώνει την προσωπικότητα του. Δεν σημαίνει ότι κάποιος διαλέγει μία κατεύθυνση επειδή είναι καλός μόνο στα μαθήματα της κατεύθυνσης αυτής. Σαφώς και ο καθένας τείνει σε κάποια επιστήμη περισσότερο, όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει κανείς να είναι απόλυτος, να θεοποιεί την επιστήμη του και να υποτιμάει τις υπόλοιπες. Είναι αδύνατο και ανούσιο να συγκριθούν 2,3 ή 4 επιστήμες μεταξύ τους. Δεν υπάρχει ανώτερη ή κατώτερη επιστήμη. Η γενική γνώση είναι αναγκαία όμως η εξιδεικευμένη αποτελεί θέμα προτίμησης. Τα παιδιά της θεωριτικής δεν είναι χαζά. Τα παιδιά της θετικής δεν είναι αγράμματα. Το να χαρακτηρίζει κάποιος έναν άνθρωπο ως χαζό/έξυπνο, μορφωμένο/αμόρφωτο με μοναδικό κριτήριο την κατεύθυνση που ακολουθεί είναι εντελώς παράλογο. Η κατεύθυνση είναι επιλογή, όχι μονόδρομος. Καλό θα ήταν να μην υποτιμάει κανείς καμία επιστήμη.

Εξάλλου ας μη ξεχνάμε ότι:

Πρώτον αν ήταν όλοι στραμμένοι μόνο στην θεωριτική πιθανότατα να πεθαίναμε νεώτεροι, να μην είχε κάνει βήματα προόδου η ιατρική και ο άνθρωπος να απειλούταν.

Και δεύτερον ολόκληρη η ανθρωπότητα θα “τρώει” ραδιενέργεια για πόσους ακόμη αιώνες επειδή ένας Χημικός δεν είχε ανθρωπιστική παιδεία.

Αυτοί οι άνθρωποι στο tumblr που λατρεύουν τα βιβλία, την μουσική, την ποίηση, τον καλό κινηματογράφο, το εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο, τον τρυφερό έρωτα, τα αστέρια, τις αγκαλιές, την ειλικρίνια, την αγάπη. Αυτοί οι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι πού κρύβονται στον έξω κόσμο; Αυτοί οι άνθρωποι γιατί δεν συναντάνε ο ένας τον άλλο;

Ένας έρωτας. Ένας έρωτας απρόσμενος. Ένας έρωτας μεγάλος. Αληθινός. Παντοτινός. Παραμυθένιος. Ρεαλιστικός. Σκληρός. Τρυφερός. Ένας τέτοιος έρωτας. Θα μας επισκεφθεί ποτέ άραγε;

Τρομοκρατικό το γεγονός ότι οι πιθανότητες είναι 50/50.

Η Ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά.

T. S. Eliot, 1888-1965, Βρετανός ποιητής

Μένω μονάχος στο παρόν μου, να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται. Κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου, συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε…

Δυστυχώς το νόμιμο δεν είναι πάντοτε το ηθικό.

loading