Μα το πιο στενάχωρο,

Είναι πως όλοι είναι βαθιά κρυμμένοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο.

Καταδικάζουν το κακό,

Αλλά γνωρίζουν.

Γνωρίζουν καλά πως όλα όσα πατάνε στα πλήκτρα και σχηματίζουν λέξεις,

Απευθύνονται και στον ίδιο τους τον εαυτό.

Και έρχονται εκείνες οι στιγμές που δεν αντέχεις άλλο.

Χτυπάς κόκκινο.

Γιατί όσο και να κρατάς, ακόμα όλα πέφτουν και σπάνε.

Ναι,θα το περάσεις.

Ναι, όλα κάποια στιγμή θα αλλάξουν.

Θα φτιάξουν με κάποιο τρόπο.

Όμως είναι οι φορές αυτές,

Που θέλεις απλά να ουρλιάξεις.

Η αγάπη, δεν έχει να κάνει με την τύχη.

Ποτέ δεν είχε.

Δεν υπάρχει το «δεν είχα την τύχη να αγαπήσω ή να αγαπηθώ».

Έχει να κάνει με τη θέληση και την ικανότητα.

Το κατά πόσο θέλεις να παραδεχθείς ότι στο πρόσωπο που έχεις απέναντι σου βρίσκεις την αγάπη,

αλλά και πόσο ικανός είσαι, να του παραδόσεις την ψυχή σου.

Δύσκολο να νιώθεις μόνος.

Δύσκολο, να είσαι μόνος.

Είναι και εκείνα τα τραγούδια.

Εκείνα που, όπου κι αν βρίσκεσαι,όπως κι αν είσαι,

Ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος.

Μόνος ή με την αγάπη.

Θα σε γυρνάνε πάντα εκεί.

Σε έναν έρωτα, ένα βράδυ παλιό.

Και γεμίζεις ξανά,

Με όλα εκείνα που σε κατέκλυσαν τότε.

Μονάχα για λίγα λεπτά, πριν παίξει και πάλι ο ήχος του σήμερα.

Και είναι φορές που χάνω ξανά τον εαυτό μου.

Για μια στιγμή, τα μάτια μου κοιτάζουν το κενό.

Δε μπορώ να κλάψω.

Κι ας νιώθω τον κόμπο να δένει.

Το σκοτάδι μου, έρχεται στην επιφάνεια,

Και εγώ πρέπει να του κλείσω την πόρτα.

Και όσο κι αν μεγαλώσω,

όσο κι αν συνεχίσω να υπάρχω σε μια γκρίζα πραγματικότητα.

Θα ονειρεύομαι για πάντα την αγάπη όπως μου την εμάθε η Disney.

Και οι πόλεις θα ερημώσουν για δεύτερη φορά.

Η ζωή θα μπει στην σίγαση και το μυαλό θα αρχίσει να φωνάζει.

Το σπίτι θα μοιάσει φυλακή, και το έξω τρόμος.

Και κάπου εκεί, σταματά η ελευθερία.

Δε μπορώ να ενώσω όλα τα σπασμένα κομμάτια σου.

Μα μπορώ να αγαπήσω, όλα αυτά που εσύ δεν αγαπάς στον εαυτό σου,

Και να τον αγαπήσεις μέσα από τα δικά μου μάτια.

Δε μπορώ να σου δώσω πίσω όση αγάπη σου πήραν.

Αλλά να σου χαρίσω περισσότερη από την δική μου.

Και έτσι, περπατάμε μαζί.

Αύριο θα πάω σε ψυχολόγο

Και απλά έχω φουλ άγχος και ήθελα κάπου να το πω

F u c k

Μάθαμε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας,

μέσα από στιχάκια.

Εμπιστοσύνη - Κοροϊδία

0 - 1

Μάντεψε ποιός θα κερδίσει.

Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.

Οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι, είναι οι πιο πληγωμένοι.

Με κάνει χαρούμενη

Κορίτσι μου αν η πίπα ήταν γλυκό

Θα είχες πάθει ζάχαρο.

2ο Λύκειο Αλίμου.

I need my fucking life back.

Εε; Τι λέει; Είσαι;

Ακόμα μυρίζω το άρωμα σου

Τι μου έχεις κάνει ρε μαλάκα;