#γρεεκ ποστς

Ο καφές είναι η πρέζα μου

Το βαθυ μίσος είναι η αντανάκλαση μιας αγάπης. Δεν μπορείς να μισήσεις κάποιον που δεν αγάπησες ποτέ. Η αδιαφορία πάλι, είναι η απόδειξη της έλλειψης συναισθήματος.

Τσιγάρο με αλκοόλ, Τσιγάρο με καφέ, Τσιγάρο πριν τον ύπνο, Τσιγάρο μετά το σεξ, Τσιγάρο στη λύπη, Τσιγάρο στα νεύρα, Τσιγάρο με δυνατή μουσική, Τσιγάρο μετά το φαγητό, Τσιγάρο στο δρόμο, Τσιγάρο μέσα στο σπίτι, Τσιγάρο με βιβλίο, Τσιγάρο με τη χαρά, Τσιγάρο με παρέα, Τσιγάρο μετά το μπάνιο, Τσιγάρο στην παραλία, Τσιγάρο με το κατούρημα, Τσιγάρο με ταινία, Τσιγάρο με τσιγάρο

Δεν υπάρχει γαλάζιο αίμα. Μην ξεχνάτε από που ξεκινάτε.

Εκτός από τα συναισθήματα, ξέρεις ότι έχεις βρει κάτι ξεχωριστό, αυτό που πάντα έψαχνες, όταν η σιωπή μεταξύ σας δεν είναι άβολη και ο προσωπικός χωρος που χρειάζεται ο κάθε ένας δεν εξαρτάται από τετραγωνικά μέτρα.

Υ.Γ. και σε ενα μικρο κελί να μας είχαν πάλι εγώ θα διάβαζα το βιβλιο μου και εσύ θα άκουγες τη μουσική σου, δίπλα δίπλα και δε θα μας έπνιγε αυτό

Η ζήλεια με τη φιλία είναι σαν το κρεμμύδι με τη σοκολάτα. Δεν πάνε μαζί.

Η καλύτερη ψυχοθεραπεία είναι εγώ και εσύ αγκαλιά κάτω από το ερκοντισιον να βλέπουμε βιντεο για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να καθαρίζεις κάθε είδος ψαριού

Careless whispers ~ Aaron Lewis

Ρωτάμε συνεχώς για το νόημα. Ίσως το λάθος μας είναι στο ίδιο το ερώτημα. Ίσως δεν πρέπει να ζητάμε νόημα – αλλά να δίνουμε νόημα.

Νίκος Δήμου

Γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνε
μιὰ θέση
στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.

Τάσος Λειβαδίτης

Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε.

Ν.Καζαντζάκης

Το πιο πολύτιμο ρούχο μας.

Το πιο επίσημο ρούχο μας.

Το πιο εμφανίσιμο ρούχο μας.

Η χλαμύδα μας.

Το φράκο μας.

Το νυχτικό μας.

Το μόνο σωστό μας.

Το μόνο πιστό μας.

Το μόνο αιώνιο ρούχο μας

είναι το πετσί μας.

Και δεν ντρέπομαι αν είναι μαύρο,

άσπρο,

ή μελαψό.

Ντρέπομαι για κείνους που το χωρίζουν

σε μαύρο,

άσπρο

και μελαψό.

Μενέλαος Λουντέμης, Το αληθινό μας ρούχο

Αλίμονο…

το κρασί του έρωτα

το πίνουν δύο δύο,

μα μεθάει μόνο ο ένας.

Μενέλαος Λουντέμης

«Τείχη»

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. 

Κωνσταντίνος Καβάφης

Λήθη

Καλότυχοι οί νεκροί πού λησμονάνε

τήν πίκρια τής ζωής.Όντας βυθίσει

ό ήλιος καί τό σούρουπο ακολουθήσει,

μήν τούς κλαίς, ό καημός σού όσος καί νάναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν καί πάνε

στής λησμονιάς τήν κρουσταλλένια βρύση

μά βούρκος τό νεράκι θά μαυρίσει,

ά στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι άν πιούν θολό νερό ξαναθυμούνται.

Διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδύλι,

πόνους παλιούς, πού μέσα τούς κοιμούνται.

Ά δέ μπορείς πάρα νά κλαις τό δείλι,

τούς ζωντανούς τά μάτια σού άς θρηνήσουν:

Θέλουν μά δέ βολεί νά λησμονήσουν .

Λ.Μαβίλης

Πρέπει να έχει σκοτάδι ο έρωτας, για να μην φαίνεται ότι ο Άλλος λείπει.

Γιώργος Χειμωνάς

Καθίσαμε απέναντι.

Τα δικά μου πιόνια ήταν σύννεφα.

Τα δικά του σίδερο και αίμα. 

Αυτός είχε τα μαύρα.

Σκληροί, γυαλιστεροί οι πύργοι του

επιτέθηκαν με ορμή

ενώ η βασίλισσα μου 

ξεντυνόταν στο σκοτάδι. 

Ήταν καλός αντίπαλος, 

προέβλεπε κάθε μου κίνηση

πριν καλά καλά ακόμα την σκεφτώ,

κι εγώ παρ’ όλα αυτά την έκανα, 

με την ήρεμη εγκατάλειψη αυτού 

που βαδίζει στο χαμό του.

Ίσως τελικά να με γοήτευε

το πόσο γρήγορα εξόντωσε τους στρατιώτες μου

τους αξιωματικούς, τους πύργους, τα οχυρά,

τις γέφυρες, τον βασιλιά τον ίδιο,

πόσο εύκολα διαπέρασε, εισχώρησε και άλωσε

βασίλεια ολόκληρα αρχαίας σιωπής

και πώς τελικά αιχμαλώτισε εκείνη τη μικρή βασίλισσα

από νεραϊδοκλωστή 

που τόσο της άρεσε να διαφεύγει με πειρατικά καράβια

στις χώρες του ποτέ.

Ναι, ομολογώ ότι γνώριζα από πριν πως θα νικήσει.

Άλλωστε, για αυτό έπαιξα μαζί του.

Γιατί, έστω και μια φορά, μες στη ζωή,

αξίζει κανείς να παίξει για να χάσει.

Χλόη Κουτσουμπέλη, Παρτίδα Σκάκι

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες;

Οδυσσέας Ελύτης

να χαχανίζουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου προσπαθώντας να μαντέψουμε τίνος είναι το χτυποκάρδι στο στήθος, δικό μας ή του δικού μας,

Ιωάννα Καρυστιάνη

Μα εγώ θέλω να γυρισω πίσω

Σε αυτές τις μερες,

Σε αυτά τα βραδιά ,

Σε αυτούς τους ανθρώπους.